توکن های رمزگذاری شده چه هستند؟

مفهوم کلیدهای رمزنگاری

تکنیک های رمزنگاری پیچیده به راحتی از روش های جابجایی یا جایگزینی استفاده نمی کنند. در عوض از یک کلید محرمانه برای کنترل یک توالی طولانی از جابجایی و جایگزینی های پیچیده استفاده می کنند. کلیدهای رمزنگاری و الگوریتم های رمزنگاری با یکدیگر همکاری می کنند تا یک متن اولیه را به یک متن رمزی تبدیل کنند. در اغلب موارد الگوریتم رمزنگاری ثابت و شناخته شده است و این کلید رمزنگاری است که یک نسخه یکتا ازاطلاعات رمزنگاری شده تولید می کند. در زیر انواع کلیدهای رمزنگاری توضیح داده شده اند:

کلیدهای محرمانه (تصادفی)

سیستم های کلید محرمانه تنها از یک کلید برای رمزنگاری و رمزگشایی اطلاعات استفاده می کنند. در این شیوه رمزنگاری، لازم است که هر جفت فرستند و گیرنده اطلاعات کلید جداگانه ای را برای رمزنگاری دارا باشند و حفظ کلید به صورت محرمانه بسیار اهمیت دارد. امنیت این روش در گرو حفظ امنیت کلید است. الگوریتم Data Encryption Standard (DES) یک نمونه از الگوریتم های کلید محرمانه است. چون فرض بر این است که الگوریتم شناخته شده و معلوم است، امن بودن انتقال و ذخیره کلید بسیار مهم است. کارت های هوشمند معمولا برای ذخیره کلیدهای محرمانه استفاده می شوند. در این حالت تضمین اینکه قلمرو کلید محدود است، مهم است: باید همیشه فرض کنیم که یک کارت ممکن است توسط افراد غیر مجاز با موفقیت تحلیل گردد، و به این ترتیب کل سیستم در مخاطره قرار گیرد.

کلیدهای عمومی و خصوصی

سیستم هایی که از این نوع کلیدها استفاده می کنند، نامتقارن خوانده شده و در واقع دارای یک زوج کلید هستند: یک کلید عومی و یک کلید خصوصی. در این سیستم هر کاربر دارای دو کلید عمومی و خصوصی است که لازم است کلید خصوصی محرمانه نگهداری شود ولی کلید عمومی در اختیار همگان است. در اینجا کلید عمومی و خصوصی به یکدیگر از لحاظ ریاضی وابسته هستند. کاربر می تواند با استفاده از کلید خصوصی که در اختیار دارد پیغام خود را رمزنگاری کرده و گیرنده آن را با استفاده از کلید عمومی رمزگشایی کند یا بالعکس.
امتیاز اصلی و مهم سیستم های کلید نامتقارن این است که آنها اجازه می دهند که یک کلید (کلید خصوصی) با امنیت بسیار بالا توسط صاحب آن نگهداری شود در حالی که کلید دیگر (کلید عمومی) می تواند منتشر شود. کلیدهای عمومی می توانند همراه پیام ها فرستاده شوند یا در فهرست ها لیست شوند (شروط و قوانینی برای کلیدهای عمومی در طرح فهرست پیام رسانی الکترونیکی ITU X500 وجود دارد)، و از یک شخص به شخص بعدی داده شوند. مکانیزم توزیع کلیدهای عمومی می تواند رسمی (یک مرکز توزیع کلید) یا غیر رسمی باشد.
یکی از نکات منفی سیستم های رمزنگاری با کلید عمومی توسط سناریوی زیر توضیح داده شده است. فرض کنید کاربر پیغام خود را با استفاده از کلید خصوصی رمزنگاری می کند. دریافت کننده پیغام می تواند از هویت فرستنده پیغام مطمئن باشد، یعنی تایید هویت به خوبی انجام می شود ولی مشکل اینست که هرکسی که دسترسی به کلید عمومی دارد می تواند اطلاعات مذکور را رمزگشایی کند. لذا این روش محرمانگی اطلاعات را حفظ نمی کند. از طرف دیگر در صورتی که اطلاعات توسط کلید عمومی رمزنگاری شوند، از آنجایی که تنها دارنده کلید خصوصی قادر به رمزگشایی آن است لذا محرمانگی آن حفظ می شود ولی مشکل در اینست که چون هرکسی می تواند به کلید عمومی دسترسی داشته باشد تایید هویت با مشکل روبرو می شود.
راه حل مشکل مذکور، استفاده ترکیبی از دو روش است، به طوریکه هم امکان تایید هویت وجود داشته باشد و هم محرمانگی اطلاعات حفظ شود. فرستنده پیغام خود را با استفاده از کلید خصوصی که در اختیار دارد رمزنگاری می کند و سپس با استفاده از کلید عمومی که مربوط به گیرنده است آن را مجدداً رمزنگاری می کند. در این حالت لازم است گیرنده پیغام ابتدا با استفاده از کلید خصوصی خود پیغام را رمزگشایی کند و سپس نتیجه را با استفاده از کلید عمومی فرستنده مجدداً رمزگشایی کند تا به اصل پیغام دسترسی پیدا کند. در این صورت پیغام رمزگذاری شده تنها با کلید خصوصی دریافت کننده قابل رمزگشایی است ور در نتیجه هم مشکل تایید هویت و هم حفظ محرمانگی اطلاعات برطرف شده است. در همه حالات فرض می شود که دارندگان کلید خصوصی مراقبت های لازم را برای حفظ امنیت کلید مذبور به انجام می رسانند.
البته دوبار رمزنگاری و رمزگشایی همه پیغام لزوماً مورد نیاز نیست. از آنجایی که در صورت استفاده فرستنده از کلید عمومی گیرنده، محرمانگی اطلاعات حفظ می شود، در نتیجه رمزنگاری تنها بخش کوچکی از پیغام، برای تایید هویت فرستنده کافی است. این قضیه ایده اصلی امضا دیجیتال را تشکیل می دهد.

کلید های اصلی و کلید های مشتق شده (Master keys and derived keys)

یکی از ایراداتی که به روش های پیشین وارد است تعداد زیاد کلید ها است که طبیعتاً منجر به سخت تر شدن مدیریت کلید می شود. یک روش برای کاستن از تعداد کلیدهایی که باید منتقل و ذخیره شوند، مشتق گرفتن از آنها در زمان مورد نیاز است. در یک برنامه اشتقاق کلید، یک کلید اصلی همراه با چند پارامتر مجزا برای محاسبه کلید مشتق شده استفاده می شود که بعداً برای رمزنگاری استفاده می گردد. برای مثال، اگر یک صادر کننده با تعداد زیادی کارت سر و کار دارد، می تواند برای هر کارت، با استفاده از کلید اصلی، شماره کارت را رمز کند و به این ترتیب کلید مشتق شده حاصل می شود و به آن کارت اختصاص داده می شود.

کلید های رمزکننده کلید (Key-encrypting keys)

از آنجا که ارسال کلید یک نقطه ضعف از نظر امنیتی در سیستم ها به شمار می رود، رمز کردن کلیدها هنگام ارسال و ذخیره آنها به شکل رمز شده منطقی به نظر می رسد. کلید های رمز کننده کلید، هرگز به خارج از یک سیستم کامپیوتری (یا کارت هوشمند) ارسال نمی شوند و بنابراین می توانند آسان تر محافظت شوند. اغلب برای تبادل کلیدها الگوریتم متفاوتی از آنچه که برای رمز کردن پیام ها استفاده می شود، مورد استفاده قرار می گیرد.
از مفهوم دامنه کلید برای محدود کردن میدان کلیدها و محافظت کردن از کلید ها در دامنه شان استفاده می کنیم. معمولاً یک دامنه، یک سیستم کامپیوتری خواهد بود که می تواند به صورت فیزیکی و منطقی محافظت گردد. کلید های استفاده شده در یک دامنه توسط یک کلید رمزکننده، کلید محلی ذخیره می شوند. هنگامی که کلید ها می خواهند به یک سیستم کامپیوتری دیگر فرستاده شوند، رمزگشایی و تحت یک کلید جدید رمز می شوند که اغلب به توکن های رمزگذاری شده چه هستند؟ عنوان کلید کنترل ناحیه شناخته می شوند. با دریافت این کلید ها در طرف دیگر، تحت کلید محلی سیستم جدید رمز می شوند. بنابراین کلید هایی که در دامنه های یک ناحیه قرار دارند از دامنه ای به دامنه دیگر به صورتی که بیان گردید منتقل می شوند.

انواع ارزهای رمزنگاری شده

با رشد صنعت توکن های رمزگذاری شده چه هستند؟ ارزهای رمزنگاری شده، دارایی‌های دیگری بوجود آمده‌اند که از رمزنگاری استفاده می‌کنند و کاربردهایی فراتر از عملکرد معمول مورد انتظار از ارز دیجیتال را دارند. ارزهای رمزنگاری شده به طور کلی در دسته‌بندی‌های زیر قرار می ‌گیرند:

ارزهای پرداخت

ارزهای پرداخت به عنوان ارزهای رمزنگاری شده اصلی به حساب می‌آیند که برای تبادلات تاجران، انتقال پول برای افراد یا هرکار دیگری که می‌توانید با پول نقد انجام دهید،‌ استفاده می‌شوند. ارزهای پرداخت شامل بیت‌کوین، لیت‌کوین و ریپل هستند.

سکه‌های شخصی

این سکه‌ها از تکنولوژی منحصربفرد استفاده می‌کنند تا جزئیات معاملات ارزهای رمزنگاری شده مانند گیرنده، فرستنده و کل مبالغ معامله‌شده را پنهان کنند. سکه‌های شخصی شامل زدکش (ZCash) و مونرو (Monero) هستند.

توکن‌های ابزاری

توکن‌های ابزاری به عنوان واحد پول اصلی مورد نیاز برای پشتیبانی اقتصاد بلاکچین، کاربردهای غیرمتمرکز و موارد دیگر عمل می‌کنند. توکن‌های ابزاری شامل Basic Attention Token و گولم (Golem) است.

توکن صرافی (Exchange Tokens)

اکسچنچ توکن‌ها، توکن‌های بومی هستند که توسط برخی صرافی‌های ارزهای رمزنگاری شده ایجاد شده‌اند. این توکن‌ها اغلب مزایای منحصربفردی مانند تخفیف هزینه بازرگانی، رای دادن یا دسترسی به عرضه‌اولیه‌های توکن را فراهم می‌کند. توکن‌های صرافی شامل سکه بایننس (Binance Coin) و KuCoin Shares هستند.

استیبل کوین (Stablecoins)

استیبل کوین‌ها به طور کلی توسط ارزهای فیات، به طور خاص دلار، پشتیبانی می‌شود. دلیل این پشتیبانی، وضعیت ذخیره جهانی ارز و مشترک بودن و شباهت به آنها انجام می‌شود. استیبل کوین در نسبت با دلار به صورت یک به یک گره خورده‌اند و در هنگام رکود بازار ارزهای رمزنگاری شده به عنوان پناهگاهی امن مورد استفاده قرار می‌گیرند. استیبل کوین‌ها شامل تتر (Tether) و USD Coin هستند.

توکن با پشتوانه طلا (Gold-Backed Tokens)

برای پاسخ به تقاضای فزاینده طلا و وارد کردن دارایی‌ها به بازار دیجیتال، بسیاری از توکن‌های جدید با پشتوانه اونس یا گرم طلا شهرت پیدا کرده‌اند. توکن‌های با پشتوانه طلا شامل تدرگلد (Tether Gold) و دیجیکس‌گلد (Digix Gold) است.

توکن‌های امنیتی

سهام، اوراق قرضه و سایر دارایی‌هایی که توسط پرونده Howey Test دیوان عالی به عنوان اوراق بهادار در نظر گرفته می‌شود و یکبار رمزگذاری شده‌است و نشان‌دهنده مالکیت دیجیتال است را جزو توکن‌های امنیتی به حساب می‌آورند.

توکن ارز دیجیتال

توکن ارز دیجیتال به نوعی از رمز ارزها یا ارزهای مجازی اشاره دارد. این نوع از ارزهای دیجیتال، دارایی‌های قابل معامله و قابل تعویض یا تسهیلاتی را نمایش می‌دهند که بر بلاک چین‌های خود سوار هستند.

از توکن‌ها اغلب برای تامین سرمایه فروش‌های جمعی استفاده می‌شود، اما می‌تواند به عنوان جایگزینی برای موارد دیگر هم مورد استفاده قرار گیرد. این ارزهای دیجیتال، معمولاً از طریق فرآیندعرضه اولیه کوین (ICO) ایجاد، توزیع و فروخته شده و سپس به گردش در می‌آیند که این شامل سرمایه گذاری جمعی برای تأمین سرمایه توسعه پروژه است.

چیزهایی که در این مقاله می‌خوانیم:

• توکنها نوعی ارز دیجیتال هستند که نمایانگر دارایی یا استفاده خاصی است و روی بلاکچین آن‌ها سوار است.
• از توکن‌ها می‌توان برای اهداف سرمایه گذاری، ذخیره ارزش یا خرید استفاده کرد.
• رمزارزها، ارزهای دیجیتالی هستند که برای تسهیل معاملات (انجام و دریافت پرداخت) در طول بلاکچین استفاده می‌شوند.
• آلتکوین‌ها و توکن‌ها انواع ارزهای دیجیتال با عملکردهای مختلف هستند.
• از طریق عرضه اولیه یک کوین، توکن‌ها اغلب برای تامین سرمایه فروش جمعی استفاده می‌شود.

نحوه کار توکن ارز دیجیتال

همان طور که در بالا اشاره شد، توکن‌های رمز ارزها، همان ارز دیجیتال هستند که روی بلاک چین ارزهای دیجیتالی که به آن‌ها تخصیص داده شده‌اند، سوار هستند.

بلاک چین ها پایگاه داده‌های ویژه‌ای هستند که اطلاعات را در بلوک‌هایی که مانند زنجیر بهم متصل هستند، ذخیره می‌کنند. این بدان معنی است که توکن‌ها که به آن‌ها دارایی رمزنگاری شده نیز گفته می‌شود، واحد مشخصی از ارزش را نشان می‌دهند .

نحوه کارکردشان به این صورت است؛ کریپتو که به الگوریتم‌های رمزگذاری مختلف و تکنیک های رمزنگاری اشاره دارد که از ورودی‌ها محافظت می‌کنند، مانند رمزگذاری منحنی، جفت کلید عمومی-خصوصی و توابع هش.

این دارایی‌های رمزنگاری شده اغلب به عنوان واحدهای معاملاتی در بلاکچین‌هایی که با استفاده از الگوهای استاندارد مانند شبکه اتریوم ایجاد شده و به کاربر اجازه ایجاد رمزارز را می‌دهند، عمل می‌کنند.

این بلاک چین ها با مفهوم قراردادهای هوشمند یا برنامه‌های غیرمتمرکز کار می‌کنند، برای پردازش و مدیریت تراکنش‌های مختلفی که در بلاکچین رخ می‌دهد، کد خود مدریت شده و قابل برنامه ریزی استفاده توکن های رمزگذاری شده چه هستند؟ می‌شود.

به عنوان مثال، شما می‌توانید توکن ارز دیجیتالی داشته باشید که نشان دهنده تعداد مشخصی از امتیازات وفاداری مشتری در یک بلاک چین است که برای مدیریت چنین جزئیاتی در یک زنجیره خرده فروشی استفاده می‌شود.

نوعی دیگر وجود دارد که به دارنده اجازه می‌دهد، ۱۰ ساعت محتوای استریم را در بلاک‌چین اشتراک ویدیو مشاهده کند.

مدل دیگر ممکن است حتی رمزرزهای دیگری را نشان دهد، مانند توکنی که برابر است با ۱۵ بیت کوین در یک بلاکچین خاص. چنین ارزهای دیجیتالی در بین شرکت کنندگان مختلف بلاکچین قابل معامله و انتقال است.

نکات خاص

توکن های ارز دیجیتال از طریق عرضه اولیه سکه ایجاد می‌شوند که نسخه ارز دیجیتال عرضه عمومی اولیه (IPO) را نشان می‌دهد. این ارزهای دیجیتال توسط شرکت‌های رمزارزی ایجاد شده که می‌خواهند پول جمع کنند. سرمایه گذاران علاقه مند به آن شرکت می‌توانند این توکن‌ها را خریداری کنند.

سرمایه گذاران به دلایل مختلفی از آن‌ها استفاده می‌کنند. مثلا می‌توانند برای داشتن سهمی در یک شرکت ارز دیجیتال یا برای تجارت یا خرید کالاها و خدمات، آن‌ها را در آغوش بگیرند.

توکن‌ ها در مقابل ارزهای دیجیتال و آلت کوین‌ها

در دنیای ارزهای مجازی، اصطلاح توکن ارز دیجیتال اغلب به اشتباه به جای رمز ارز و آلت کوین استفاده می‌شود. اما این اصطلاحات از یکدیگر متمایز هستند.

ارز دیجیتال یک ارز استاندارد است که برای پرداخت در بلاک‌ چین مورد استفاده قرار می‌گیرد و محبوب‌ترین ارز مجازی، بیت کوین است. ارزهای دیچیتال مجموعه بالاتر و بزرگتری هستند و آلت کوین‌ها و توکن‌ها زیر مجموعه‌ی آن هستند.

آلت کوین، ارزهای دیجیتال جایگزینی هستند که پس از موفقیت گسترده‌ای که بیت کوین کسب کرد، راه اندازی شدند. این اصطلاح به معنای کوین‌های جایگزین به غیر از بیت کوین است. آن‌ها با ادعای غلبه بر برخی از نقاط درد بیت کوین به عنوان جایگزین‌های تقویت شده بیت کوین راه اندازی شدند.

Litecoin ، Bitcoin Cash ، Namecoin و Dogecoin نمونه های رایج الت کوین‌ها هستند. اگرچه هر کدام طعم موفقیت‌های مختلفی را چشیده‌اند، اما هیچ یک موفق به کسب محبوبیت مشابه بیت کوین نشده‌اند.

ارزهای دیجیتال و آلت کوین اساساً ارزهای مجازی خاصی هستند که بلاک چین اختصاصی خود را دارند و در درجه اول به عنوان واسطه‌ای برای پرداخت دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرند.

از طرف دیگر توکن‌های ارز دیجیتال روی یک بلاکچین دیگر که متعلق به خودشان نیست، فعالیت می‌کنند و به عنوان واسطه‌ای برای ایجاد و اجرای برنامه‌های غیرمتمرکز و قراردادهای هوشمند عمل می‌کنند و از آن‌ها برای تسهیل معاملات استفاده می‌شود.

در این حوزه تقلب و کلاهبرداری‌های زیادی هم انجام می‌شود، پس قبل از سرمایه گذاری تحقیقات خود را انجام دهید.

جمع بندی و سوالات متدوال

توکن چیست؟

توکن ارز دیجیتال یک ارز مجازی یا رمز ارز است. این ارزهای دیجیتال، دارایی یا تسهیلات قابل معامله‌ای هستند که ببه دارنده اجازه می‌دهد تا از آن برای اهداف سرمایه گذاری یا اقتصادی استفاده کند.

هدف توکن ارز دیجیتال چیست؟

می‌توانند برای نشان دادن سهام یک سرمایه گذار در شرکت یا اهداف اقتصادی دیگری مورد استفاده قرار گیرند، دقیقاً مانند دادخواست قانونی. این بدان معناست که دارندگان می‌توانند از آن‌ها برای خرید استفاده کنند یا می توانند مانند سایر اوراق بهادار برای کسب سود آن‌ها را معامله کنند.

آیا بیت کوین یک توکن ارز دیجیتال است یا یک کوین؟

بیت کوین یک ارز دیجیتال شده است که دارای توکن‌ها یا کوین‌‌های مجازی بوده و می‌تواند برای ترید یا خرید مورد استفاده قرار گیرد.

تفاوت کوین با توکن چیست؟

توکنها به افراد اجازه می‌دهد که به وسیله‌ی ارز دیجیتال پرداخت‌های خود را انجام دهند. افراد می‌توانند از توکن های رمزگذاری شده چه هستند؟ کوین‌ها برای ترید، نگهداری و ذخیره ارزش و البته استفاده به عنوان یک ارز استفاده کنند.

انواع مختلف توکنها در بلاکچین چیست؟

توکن‌های سوار بر بلاکچین‌ها، شامل انواع پاداش، ارزی، سودمند، امنیتی و دارایی هستند.

کاربردهای توکن ارزهای دیجیتال

اصطلاح رمز ارز به نحوه نامگذاری ارزهای دیجیتال اشاره دارد. توکن ها نیز به عنوان ابزارهای قابل مبادله و دارایی هستند که در بلاک چین ها قرار می گیرند. توکن‌ های ارزهای دیجیتال ، اغلب برای جمع‌آوری سرمایه جهت فروش جمعی استفاده می‌شوند، اما می‌توانند جایگزینی برای چیزهای دیگر نیز باشند. آنها معمولاً از روش فرآیند عرضه اولیه سکه (ICO) ایجاد و توزیع شده و به فروش می رسند. با به گردش درآمدن آنها، یک سرمایه‌گذاری جمعی تأمین مالی و توسعه یافتن پروژه انجام می شود.

ارزهای رمزنگاری شده

رمزارزها نوعی از ارزهای رمزنگاری شده هستند که نشان دهنده یک دارایی یا استفاده خاص هستند و در بلاک چین خود قرار دارند. توکن ها را می توان برای اهداف سرمایه گذاری، ذخیره ارزش یا خرید استفاده کرد. کریپتوکارنسی ها ارزهای دیجیتالی هستند که برای تسهیل تراکنش ها (انجام و دریافت پرداخت) در طول بلاک چین استفاده می شوند. توکن ‌های ارزهای دیجیتال که از طریق یک پیشنهاد اولیه سکه ایجاد می‌شوند، اغلب برای جمع ‌آوری سرمایه برای فروش جمعی استفاده می‌شوند.

رمزارزها چگونه کار می کنند؟

توکن های رمزنگاری، توکن های ارز دیجیتال هستند. ارزهای رمزنگاری شده یا ارزهای مجازی به این توکن‌ ها تقسیم می‌ شوند که روی بلاک چین ‌های خودشان قرار دارند. بلاک چین ها پایگاه های اطلاعاتی خاصی هستند که اطلاعات را در بلوک هایی ذخیره می کنند که سپس به هم متصل می شوند. این بدان معنی است که توکن های رمزنگاری که دارایی های رمزنگاری نیز نامیده می شوند، یک واحد ارزش مشخص را نشان می دهند.

در اینجا نحوه کار مشخص است. Crypto به الگوریتم‌های رمزگذاری و تکنیک ‌های مختلف اشاره دارد که از این ورودی ‌ها محافظت می ‌کنند، مانند رمزگذاری منحنی بیضی، جفت‌های کلید عمومی-خصوصی و توابع هش را مراقبت می نماید.

از سوی دیگر، ارزهای رمزنگاری شده، سیستم ‌هایی هستند که امکان پرداخت ‌های امن آنلاین را فراهم می‌کنند که به صورت توکن ‌های ارزهای دیجیتال تعریف می‌شوند. این توکن ها با ورودی های دفتر داخلی سیستم نشان داده می شوند.

تراکنش ها در بلاکچین

این دارایی‌ های رمزنگاری اغلب به‌ عنوان واحدهای تراکنش در بلاک ‌چین‌ها عمل می‌کنند که با استفاده از قالب ‌های استاندارد مانند شبکه اتریوم ایجاد می ‌شوند که به کاربر اجازه می ‌دهد توکن ایجاد کند. چنین بلاک چین ‌هایی بر روی مفهوم قرارداد های هوشمند یا برنامه ‌های غیرمتمرکز کار می ‌کنند که در آن کد قابل برنامه ‌ریزی و خود اجرا برای پردازش و مدیریت تراکنش ‌های مختلفی که روی بلاک ‌چین اتفاق می ‌افتد استفاده می ‌شود.

در کنار توکن ‌های ارزهای دیجیتال قرارداد هوشمند، یک قرارداد خود اجرا با شرایط توافق بین خریدار و فروشنده به طور مستقیم در خطوط کد نوشته شده است. کد و توافق نامه های موجود در آن در سراسر یک شبکه توزیع شده و غیرمتمرکز بلاک چین وجود دارد. آنها کنترل کد اجرا را در دست داشته و تراکنش هایی را ایجاد می کنند که برگشت ناپذیر می باشند.

به عنوان مثال، شما می توانید یک رمز رمزنگاری داشته باشید که نشان دهنده تعداد معینی از نقاط وفاداری مشتری در یک بلاک چین است که برای مدیریت چنین جزئیاتی برای یک زنجیره خرده فروشی استفاده می شود. ممکن است توکن رمزنگاری دیگری وجود داشته باشد که به دارنده توکن این حق را می دهد که 10 ساعت محتوای جریانی را در یک بلاک چین به اشتراک گذاری ویدیو مشاهده کند.

رمز ارزهای دیگری، می توانند نشان دهنده سایر ارزهای رمزنگاری باشد، مانند توکن ‌های ارزهای دیجیتال که برابر با پانزده بیت کوین در بلاکچینی خاص است. چنین توکن¬های رمزنگاری شده قابل مبادله بوده و می توان انتقال در میان شرکت کنندگان بلاک چین را با آنها شاهد بود.

سکه‌های رمزنگاری اشکال ارزی هستند که می‌توان از آنها برای خرید استفاده کرد، اما شما می‌توانید از توکن کریپتو به دلایل دیگر نیز استفاده کنید، از جمله به عنوان سرمایه‌گذاری و ذخیره ارزش که در صورتی که اطلاعات کافی در این خصوص ندارید، می توانید از خدمات و راهنمایی های 20پیمنت استفاده کنید.

عرضه اولیه سکه

ایجاد توکن ها به وسیله عرضه اولیه سکه می باشد که نشان می دهد نسخه ارز رمزنگاری شده عرضه عمومی اولیه (IPO) است. توکن ‌های ارزهای دیجیتال ، توسط شرکت ‌های رمزنگاری ایجاد می ‌شوند که می‌ خواهند پول جمع کنند. سرمایه گذارانی که به شرکت علاقه مند هستند می توانند این توکن ها را خریداری کنند.

سرمایه گذاران می توانند به هر دلیلی از توکن های رمزنگاری استفاده نمایند. آنها می توانند سکه را برای نمایندگی سهام در شرکت ارزهای دیجیتال یا به دلایل اقتصادی - برای تجارت یا خرید کالاها و خدمات، نگه دارند. به عنوان یک مثال عملی، ارائه‌دهنده ذخیره‌سازی غیرمتمرکز Bluzelle به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد تا توکن‌های بومی خود را به اشتراک بگذارند که به امنیت شبکه آن کمک می‌کند و کارمزد تراکنش‌ها و پاداش‌ها را به دست می‌آورد.

ارزهای دیجیتال در مقابل آلت کوین ها

اصطلاح رمز ارز اغلب به اشتباه به جای دو کلمه رمزنگاری و آلت کوین در دنیای ارزهای مجازی استفاده می شود. اما این اصطلاحات از یکدیگر متمایز هستند. کریپتوکارنسی یک ارز استاندارد است که برای انجام یا دریافت پرداخت‌ها بر روی یک بلاک چین استفاده می‌شود و محبوب‌ترین ارز دیجیتال بیت کوین (BTCUSD) است. ارز دیجیتال ابر مجموعه است، در حالی که آلت کوین ها و توکن های ارزهای دیجیتال ، دو دسته زیر مجموعه هستند.

آلت کوین ها ارزهای دیجیتال جایگزینی هستند که پس از موفقیت بزرگی که بیت کوین به دست آورد، راه اندازی شد. این اصطلاح به معنای سکه های جایگزین، به غیر از بیت کوین است. آنها به عنوان جایگزین های پیشرفته بیت کوین راه اندازی شدند که ادعا می کنند بر برخی از نقاط درد بیت کوین غلبه می کنند. لایت کوین (LTCUSD)، بیت کوین کشBCHUSD) ، Namecoin و Dogecoin (DOGEUSD نمونه های رایج آلت کوین ها هستند. اگر چه هر کدام سطوح مختلفی را تجربه کرده اند.

ارزهای دیجیتال و آلت کوین ها اساساً ارزهای مجازی خاصی هستند که دارای بلاک چین اختصاصی خود هستند و در درجه اول به عنوان رسانه ای برای پرداخت های دیجیتال استفاده می شوند. از سوی دیگر، توکن های ارزهای دیجیتال در بالای یک بلاک چین عمل می‌کنند که به عنوان واسطه‌ای برای ایجاد و اجرای برنامه‌های غیرمتمرکز و قراردادهای هوشمند عمل می‌کند و توکن‌ها برای تسهیل تراکنش‌ها استفاده می‌شوند.

هدف توکن ها چیست؟

توکن کریپتو یک رمز ارز مجازی یا نامی از یک ارز دیجیتال است. این یک دارایی یا ابزار قابل معامله است که در بلاک چین خود قرار دارد و به دارنده اجازه می دهد از آن برای سرمایه گذاری یا اهداف اقتصادی استفاده کند. آنها می ‌توانند نشان دهنده سهم سرمایه‌گذار در شرکت باشند یا می‌ توانند به یک هدف اقتصادی خدمت کنند، درست مانند مناقصه قانونی.

این بدان معناست که دارندگان توکن می توانند از آنها برای خرید استفاده کنند یا مانند سایر اوراق بهادار برای کسب سود، توکن ها را معامله کنند. بیت‌کوین یک ارز دیجیتال است که دارای توکن های ارزهای دیجیتال یا سکه ‌های مجازی است که می‌توان از آنها برای تجارت یا خرید استفاده کرد.

تفاوت بین یک کریپتو کوین و یک رمز ارز چیست؟

سکه های کریپتو به افراد این امکان را می دهند تا با استفاده از ارز دیجیتال خود پرداخت کنند. با این حال، افراد می توانند به دلایل بسیار بیشتری از توکن ها استفاده کنند. آنها می توانند از آنها برای تجارت، نگهداری به عنوان ذخیره ارزش و البته به عنوان نوعی ارز استفاده کنند.

ذخیره ارزش دارایی، کالا یا ارزی است که ارزش خود را بدون کاهش ارزش حفظ می کند. توکن‌ هایی که در بلاک چین قرار دارند شامل توکن‌ های پاداش، توکن‌ های ارز، توکن‌ های ابزار، توکن ‌های امنیتی و نشانه‌ های دارایی هستند. شما می توانید برای سرمایه گذاری در رمزنگاری و تهیه توکن های ارزهای دیجیتال ، مشاوره های لازم از کارشناسان با تجربه 20پیمنت دریافت کنید.

هر آنچه باید در رابطه با توکنومیک بدانید

امروزه ارزهای دیجیتال به یکی از مسائل پربحث تبدیل شده اند که چگونگی ارزیابی و بررسی آن ها از موارد بسیار مهم برای سرمایه گذاران جهت موفقیت در این حوزه است. بررسی ارزهای دیجیتال نیازمند آشنایی با مفهومی به نام توکنومیک است. توکنومیک از طریق مشوق ها و ابزارهای مرتبط با توکن ها به ایجاد وجه اقتصادی یک پروژه ارز دیجیتال کمک می کند. به بیان ساده تر، توکنومیک به ادغام بین توکن و اقتصاد اطلاق شده و به ارزش واقعی کوین‌ ها، توکن ها و پروژه های ارزهای دیجیتال در بازار ارزهای دیجیتال اشاره دارد. این اصطلاح با ویژگی‌ های یک توکن ارز دیجیتال مانند صدور، توزیع، عرضه، تقاضا و. مرتبط است. کلمه Tokenomic، از دو واژه Economy و token تشکیل شده است که تقریبا معنی اقتصاد توکن را دارد. در این مقاله از تتر ایران، به پاسخ سوال توکنومیک چیست پرداخته و توضیحات تکمیلی و جامعی درباره توکنومیک داده می شود.

توکنومیک چیست؟ هر آنچه باید در رابطه با آن بدانید

بخش بزرگی از موفقیت یک پروژه رمزنگاری را می توان به توکنومیک آن نسبت داد. اما دقیقاً توکنومیک چیست؟ Tokenomics اصطلاحی است که اقتصاد یک توکن را در بر می گیرد و عواملی را که بر استفاده و ارزش یک توکن تأثیر می ‌گذارند، از جمله ایجاد و توزیع توکن، عرضه و تقاضا، مکانیسم‌ های تشویقی و زمان ‌بندی سوزاندن توکن را توصیف می‌ کند. برای پروژه های رمزنگاری، توکنومیک هایی با طراحی مناسب و خوب برای موفقیت بسیار مهم هستند. ارزیابی توکنومیک پروژه پیش از تصمیم برای مشارکت برای سرمایه گذاران و ذینفعان ضروری است. توکنومیک که ترکیبی از "توکن" و "اقتصاد" است، یک جزء کلیدی از انجام تحقیقات بنیادی بر روی پروژه رمزنگاری است. جدای از نگاه به وایت پیپر، تیم موسس، نقشه راه و رشد جامعه، توکنومیک نیز برای ارزیابی چشم اندازهای آینده یک پروژه بلاک چینی امر بسیار مهمی است. Tokenomics مفهوم مهمی است که باید هنگام تصمیم گیری سرمایه گذاری در نظر گرفت زیرا در نهایت پروژه ای که دارای انگیزه های هوشمندانه و طراحی شده ای برای خرید و نگهداری توکن ها برای مدت طولانی است، نسبت به پروژه ای که چنین مولفه هایی در آن رعایت نشده است، عملکرد بهتری دارد. هنگام راه‌ اندازی یک پروژه، اعضای بنیان‌گذار و توسعه‌دهندگان برای جذب سرمایه‌گذاری و موفقیت پروژه، باید توکنومیک ارز دیجیتال بومی خود را به دقت در نظر بگیرند. پیش از انتشار یک ارز دیجیتال، توکنومیک آن اغلب در یک وایت پیپر مربوطه نشان داده می شود که سند مهمی است که توضیح می دهد ارز دیجیتال مورد نظر چه کاری انجام خواهد داد و همچنین نحوه عملکرد و فناوری زیربنایی آن به چه شکل است. از زمانی که بلاک چین شبکه بیت کوین در سال 2009 ایجاد شد، توکنومیک به طور قابل توجهی تکامل یافته و توسعه دهندگان مدل های مختلف توکنومیک را بررسی کرده اند. توکن‌ سازی دارایی‌ های متفاوتی مانند آثار هنری می ‌تواند نوآوری‌ های جدیدی از توکنومیک را در آینده ایجاد کنند. Tokenomics را می توکن های رمزگذاری شده چه هستند؟ توان با سایر ابزارهای تحلیل بنیادی ترکیب کرد تا قضاوت و تحلیل آگاهانه ای در مورد چشم اندازهای آینده یک پروژه و قیمت توکن آن به دست آورد. در نهایت، به طور کلی می توان گفت که اقتصادی بودن یک توکن تأثیر عمده‌ ای بر نحوه استفاده از آن، ایجاد شبکه و اینکه آیا استفاده از این توکن با استقبال مواجه خواهد شد، می تواند داشته باشد.

ویژگی های اصلی توکنومیک

توکنومیک یک ارز دیجیتال، مشوق هایی را تعیین می کند که سرمایه گذاران را تشویق به خرید و نگهداری یک سکه یا توکن خاص می کند. ارزهای دیجیتال هر کدام سیاست اقتصادی خاص خود را دارند. توکنومیک دو چیز را در مورد اقتصاد کریپتو تعیین می کند: مشوق هایی که نحوه توزیع توکن را مشخص می کنند و کاربرد توکن هایی که بر تقاضای آن تأثیر می گذارند. عرضه و تقاضا تأثیر زیادی بر قیمت دارد و پروژه ‌هایی که مشوق ‌های مناسب را دریافت می ‌کنند می‌ تواند ارزششان افزایش یابد. برخلاف ارزهای فیات، قوانین توکنومیک از طریق کد پیاده‌ سازی می ‌شوند و بسیار شفاف و قابل پیش‌بینی هستند که تغییر آن ها نیز دشوار است. بازدهی از دیگر ویژگی های توکنومیک است. پلتفرم های مالی غیرمتمرکز بازدهی بالایی را برای تشویق مردم به خرید و سهام دادن توکن ها ارائه می دهند. از دیگر ویژگی های توکنومیک، منابع محدود در مقابل منابع نامحدود است. توکنومیک، میزان حداکثری عرضه یک توکن را مشخص می کند. به عنوان مثال، توکنومیک بیت کوین حکم می کند که هرگز نمی توان بیش از 21 میلیون سکه استخراج کرد. در مقابل، اتریوم محدودیت حداکثری ندارد.
همان طور که گفته شد، تغییر توکنومیک دشوار است. به عنوان مثال می توان به بیت کوین و خرید بیت کوین اشاره کرد. مجموع عرضه بیت کوین از پیش برنامه ریزی شده و 21 میلیون سکه می باشد. روشی که بیت کوین به وسیله آن ایجاد شده و وارد گردش می شود، استخراج است. زمانی که یک بلاک هر 10 دقیقه یا بیشتر استخراج می شود، به ماینرها مقداری بیت کوین به عنوان پاداش داده می شود. از زمانی که اولین بلاک در شبکه بیت کوین ایجاد شد، پاداش بلوکی سه بار از 50 BTC به 25 BTC 12.5 ،BTC و 6.25 BTC در حال حاضر، کاهش یافته است. بر اساس این قوانین، با تقسیم تعداد کل دقیقه های سال بر 10 (زیرا هر 10 دقیقه یک بلاک استخراج می شود) و سپس ضرب در 6.25، به راحتی می توان میزان بیت کوینی که در سال 2022 استخراج می شود را محاسبه کرد. به این ترتیب، امکان پیش بینی تعداد بیت کوین های استخراج شده در هر سال نیز فراهم می شود که با توجه به آن تخمین زده می شود که آخرین بیت کوین تقریبا در سال 2140 استخراج خواهد شد. توکنومیک بیت کوین همچنین شامل طراحی کارمزد تراکنش ها نیز است که استخراج کننده ها هنگام تایید یک بلوک جدید دریافت می کنند. این توکن های رمزگذاری شده چه هستند؟ کارمزد برای افزایش اندازه تراکنش و افزایش تراکم شبکه طراحی شده است و ماینرها را تشویق می ‌کند تا حتی با کاهش پاداش های بلوک، تراکنش ‌ها را اعتبارسنجی کنند. به طور خلاصه، توکنومیک بیت کوین ساده و مبتکرانه بوده و همه چیز در آن شفاف و قابل پیش بینی است.

عناصر کلیدی Tokenomics

به عنوان یک اصطلاح فراگیر برای طیف گسترده ای از عوامل موثر بر ارزش یک ارز دیجیتال، "tokenomics" در درجه اول به ساختار اقتصادی یک ارز دیجیتال که توسط سازندگان آن طراحی شده است، اشاره دارد. در ادامه، عوامل مختلفی که بر توکنومیک تأثیر می گذارند و برخی از مهم ترین مولفه هایی که باید هنگام بررسی توکنومیک ارزهای دیجیتال در نظر گرفته شوند، آورده شده است.
Suply یا میزان عرضه توکن؛ عرضه و تقاضا از عوامل اصلی تاثیرگذار بر قیمت هر کالا یا خدمات هستند. کریپتو نیز از این قائده مستثنی نیست. چندین معیار مهم برای اندازه ‌گیری عرضه توکن وجود دارد. اولین مورد حداکثر عرضه نامیده می شود و به معنای حداکثر تعداد توکن های رمزگذاری شده برای یک ارز دیجیتال در طول عمر آن است. برای مثال، بیت کوین حداکثر 21 میلیون سکه دارد. سقف عرضه لایت کوین 84 میلیون سکه و BNB نیز 200 میلیون سکه است. برخی از توکن ها نیز وجود دارند که حداکثر عرضه ندارند. برای مثال، عرضه اتر شبکه اتریوم هر سال افزایش می یابد. استیبل کوین‌ هایی مانند USDT، USD Coin (USDC) و Binance USD (BUSD) نیز حداکثر عرضه را ندارند زیرا این سکه‌ ها براساس ذخایر پشتوانه سکه ‌ها صادر می ‌شوند و می توانند بدون محدودیت به رشد خود ادامه دهند. دوج کوین و پولکادات نیز دو ارز دیجیتال دیگر با عرضه بدون سقف هستند. مورد دوم، عرضه در گردش است که به تعداد توکن های در گردش اطلاق می شود. توکن ها را می توان ضرب کرد و سوزاند، یا به روش های دیگر قفل کرد که این کار بر روی قیمت توکن نیز تاثیر زیادی دارد.
Utility یا کاربردی بودن توکن؛ کاربردی بودن توکن به موارد استفاده از یک توکن اشاره دارد. کاربرد یک ارز دیجیتال مشخص می ‌کند که در آینده ارز مورد نظر با چه میزان تقاضا رو به ‌رو خواهد شد. به عنوان مثال، ابزار BNB شامل تامین انرژی زنجیره BNB، پرداخت هزینه تراکنش و بهره مندی از تخفیف کارمزد معاملاتی در زنجیره BNB و خدمت به عنوان توکن ابزار اجتماعی در اکوسیستم زنجیره BNB است. همچنین کاربران می توانند با به اشتراک گذاری BNB با دیگر محصولات مختلف موجود در اکوسیستم، به درآمد بیشتری دست یابند. علاوه بر این، توکن‌ های حاکمیتی به دارنده این امکان را می ‌دهند که در مورد تغییرات پروتکل توکن رای دهند.
Burn یا سوزاندن؛ زمانی که تعداد توکن‌ های که عرضه می شوند از یک میزان مشخص مقدار بیشتری داشته باشند، تعدادی از توکن‌ ها، به یک آدرس غیرقابل بازگشت ارسال می شوند که این امر Burn یا توکن سوزی نام دارد. توکن ‌سوزی در طول زمان، میزان عرضه توکن‌ ها را کاهش داده و منجر به ارزشمندی آن ها می شود. علاوه بر این، در کنترل تورم نیز نقش دارد.
استخراج و استقرار؛ بلاک چین‌ هایی مانند بیت ‌کوین و اتریوم، توکن ‌هایی را به اعضا برای اعتبارسنجی تراکنش‌ ها پاداش می ‌دهند. این فرآیند به عنوان اثبات کار (PoW) شناخته می شود. قدرت محاسباتی ماینرها آن ها را قادر می سازد تا بلوک های جدید را استخراج کرده و به بلاک چین اضافه کنند. بلاک چین های اثبات سهام (PoS) یک مدل شرط بندی برای اعتبار سنجی ها پیاده سازی کردند که به آن ها برای قفل کردن تعداد مشخصی سکه در قرارداد هوشمند پاداش می دهد.
بازدهی؛ این موضوع به دارندگان ارزهای دیجیتال اجازه می دهد تا توکن های بیشتری کسب کنند. می توان وجوه خود را از طریق قراردادهای هوشمند به هر کسی که نیاز به وام دارد قرض داد و یا سود را به صورت توکن به دست آورد.