شفافیت تصویر Sharpness چیست؟

در این تصویر نویزهایی را به خصوص در بخش آسمان می‌بینید که به دلیل ISO بالا به وجود آمده

ایمپورت کردن تصاویر ثابت

شما می توانید تصاویر ثابت تکی را به Premiere Pro وارد کنید یا مجموعه ای از تصاویر ساکن را به صورت دنباله (sequence) به Premiere Pro ایمپورت کنید. می توانید تصاویر بدون انیمیشن را از برنامه های Adobe مانند Photoshop و Illustrator وارد کنید.

یک تصویر ساکن وارد شده از مدت زمان مشخص شده در تنظیمات Still Image استفاده می کند. شما می توانید مدت زمان یک تصویر ثابت را در یک دنباله تغییر دهید.

حداکثر اندازه فریمی که می توان برای تصاویر ساکن و فیلم ها وارد کرد ، 256 مگاپیکسل است و حداکثر ابعاد آن 32،768 پیکسل در هر جهت است.

آماده سازی تصاویر ساکن قبل از ایمپورت کردن

قبل از این که یک تصویر ثابت را به Premiere Pro وارد کنید ، آن را تا حد امکان به صورت کامل آماده کنید تا زمان رندر کردن را کاهش دهید. معمولاً ساده ترین و سریع ترین راه ، آماده کردن یک فایل در برنامه اصلی آن است.

موارد زیر را انجام دهید:

• اطمینان حاصل کنید که فرمت فایل توسط سیستم عامل مورد نظر شما که استفاده می کنید ، پشتیبانی شده باشد.
• ابعاد پیکسل را به resolution ی که شما در Premiere Pro استفاده خواهید کرد ، تنظیم کنید. اگر شما قصد دارید که در آینده اندازه تصویر را تغییر دهید ، ابعاد تصویر را طوری تنظیم کنید که در پروژه ، جزئیات کافی را در بزرگ ترین اندازه تصویر در بر بگیرد.
• برای کسب بهترین نتایج ، فایل ها را با حداقل اندازه فریم ایجاد کنید تا نیازی به افزایش اندازه تصویر در Premiere Pro نباشد. تغییر اندازه یک تصویر به بزرگ تر از اندازه اصلی آن می تواند باعث کاهش sharpness تصویر شود. اگر شما قصد دارید یک تصویر را بزرگ تر کنید ، آن را با یک فریم بزرگ تر از فریم پروژه آماده کنید. به عنوان مثال ، اگر شما قصد دارید یک تصویر را 200٪ بزرگ تر کنید ، قبل از وارد کردن آن ، تصویر را دو برابر اندازه فریم پروژه آماده کنید.
• بخش هایی از تصویر را که نمی خواهید در Premiere Pro قابل مشاهده باشد ، برش دهید.
• اگر می خواهید مناطقی از تصویر را شفاف سازید ، یک کانال آلفا ایجاد کنید یا از ابزارهای شفاف سازی (transparency) در برنامه هایی مانند Photoshop یا Illustrator استفاده کنید.
• اگر خروجی نهایی روی صفحه نمایش تلویزیون استاندارد نمایش داده می شود ، از استفاده از خطوط افقی نازک (مانند خطوط 1 پیکسل) برای تصاویر یا متون خودداری کنید. زیرا این خطوط ممکن است به صورت نتایج بهم ریخته سوسو بزنند. در صورت اجبار برای استفاده از خطوط نازک ، یک slight blur اضافه کنید ؛ به طوری که خطوط در هر دو فیلد ویدیو ظاهر شوند.
• فایل را با استفاده از قوانین نام گذاری صحیح ذخیره کنید. برای مثال ، اگر شما قصد وارد کردن فایل به Premiere Pro در ویندوز دارید ، از یک پسوند filename سه حرفی استفاده کنید.
• هنگام تهیه تصاویر ساکن در برنامه هایی که از مدیریت رنگ پشتیبانی می کنند ، مانند فتوشاپ ، اگر تصاویر را در یک فضای رنگی video-friendly مانند sRGB یا NTSC RGB تهیه کنید ، ممکن شفافیت تصویر Sharpness چیست؟ است رنگ ها بین نرم افزار اولیه و Premiere Pro سازگاری بیشتری داشته باشند.

وارد کردن فایل های فتوشاپ و Illustrator

شما می توانید فایل ها را از Adobe Photoshop 3.0 یا نسخه های بالاتر و یا Adobe Illustrator وارد کنید. در این صورت ، می توانید نحوه لایه بندی فایل های وارد شده را کنترل کنید. فضاهای خالی (شفاف) فایل های غیر مسطح ، هنگام وارد شدن به Premiere Pro شفاف هستند ؛ زیرا شفافیت به عنوان کانال آلفا ذخیره می شود. این امر به شما امکان می دهد تا گرافیک ها را ایمپورت کنید و آنها را بر روی چیزی بیش از کلیپ ها و در تراک های دیگر قرار دهید ، بدون این که هیچ گونه تلاش اضافی انجام دهید.

شما می توانید فایل های لایه بندی شده فتوشاپ را با لایه های شفافیت تصویر Sharpness چیست؟ انتخابی وارد شده ، به عنوان کلیپ های تکی به یک bin و دنباله ، و یا با لایه های انتخاب شده ادغام شده به یک کلیپ ویدئویی واحد وارد کنید.

هم چنین ، شما می توانید فایل های فتوشاپی را ایمپورت کنید که حاوی ویدیو یا انیمیشن های هستند که در فتوشاپ در حالت timeline animation mode ذخیره شده اند.

نکته:

لایه های تکی که از یک ترکیب فتوشاپی به یک پروژه Premiere Pro منتقل می شوند ، ممکن است آن طور که انتظار می رود ، رفتار نکنند.

ایمپورت کردن یک فایل فتوشاپ لایه بندی شده

هنگامی که شما یک فایل لایه بندی شده ذخیره شده در فرمت های فتوشاپ را ایمپورت می کنید ، می توانید نحوه ایمپورت کردن لایه ها را در کادر محاوره ای Import Layered File انتخاب کنید.

نکته:

برخی از ویژگی های لایه بندی فتوشاپ پشتیبانی نمی شوند ، مانند حالت های ترکیب ویژه (special blending modes) و گزینه Knockout . برای کسب بهترین نتایج ، از قابلیت transparency و opacity در فتوشاپ استفاده کنید. Adobe Premiere Pro اکثر حالت های ترکیبی فتوشاپ را پشتیبانی می کند.

Premiere Pro ویژگی هایی را وارد می کند که در فایل اصلی اعمال شده باشند که شامل موقعیت ، opacity ، visibility ، transparency (کانال آلفا) ، ماسک های لایه ، لایه های تنظیم ، افکت های لایه های مشترک ، مسیرهای چینش لایه ، ماسک های برداری و گروه های کلیپ هستند. فتوشاپ یک پس زمینه checkerboard را به صورت یک کانال آلفا transparent اکسپورت می کند

وارد کردن فایل های فتوشاپ لایه بندی شده ، استفاده از گرافیک ایجاد شده در فتوشاپ را آسان می کند. هنگامی که Premiere Pro فایل های فتوشاپ را به صورت لایه های غیر ادغام شده (unmerged layers) وارد می کند ، هر لایه در فایل ، یک کلیپ جداگانه در یک bin می شود. هر نام کلیپ ، شامل نام لایه ایی است که با نام فایلی که حاوی آن است ، دنبال می شود. هر لایه با طول مدت زمان پیش فرضی که شما برای تصاویر ثابت در Preferences انتخاب کرده اید ، وارد می شود.

شما می توانید فایل های فتوشاپ حاوی ویدئو یا انیمیشن را همانند هر فایل فتوشاپ دیگری وارد کنید. از آن جایی که هر لایه با مدت زمان پیش فرض تصویر ثابت وارد می شود ، ویدیو یا انیمیشن وارد شده ممکن است با سرعت متفاوت از سرعت اصلی آن در فایل فتوشاپ پخش شود. برای منطبق سازی سرعت ، قبل از وارد کردن فایل فتوشاپ ، مدت زمان پیش فرض تصویر ثابت را تغییر دهید. به عنوان مثال ، اگر انیمیشن فتوشاپ در 30 فریم در ثانیه ایجاد شده و نرخ فریم دنباله Premiere Pro برابر با 30 فریم در ثانیه باشد ، مدت زمان پیش فرض تصویر ثابت در بخش تنظیمات در Premiere Pro به 30 فریم تنظیم کنید.

گزینه هایی که در کادر محاوره ای Import Layered File انتخاب می کنید ، چگونگی تعریف لایه ها در ویدیو یا انیمیشن را در هنگام وارد شدن به Premiere Pro تعیین می کنند.

در کادر محاوره ای Import ، هنگامی که شما یک فایل فتوشاپ حاوی لایه ها را برای وارد شدن ، انتخاب می کنید ، کادر محاوره ای Import Photoshop Document باز می شود.

منوی Import As ، راه های زیر را برای نحوه وارد کردن فایل به شما ارائه می دهد:

Merge All Layers : این روش ، فایل را به Premiere Pro به عنوان یک کلیپ PSD تکی فشرده وارد می کند.

Merged Layers : تنها لایه هایی را که شما انتخاب می کنید ، به Premiere Pro به عنوان کلیپ تکی فشرده PSD وارد می کند.

Individual Layers : فقط لایه هایی را که شما از لیست انتخاب می کنید ، به یک bin که حاوی یک کلیپ برای هر لایه منبع است ، وارد می کند.

Sequence : فقط لایه هایی را که انتخاب می کنید ، هر کدام را به عنوان یک کلیپ واحد وارد می کند.

Premiere Pro هم چنین یک دنباله ایجاد می کند که حاوی هر کلیپ در یک تراک جداگانه است و همه اینها را در پنل پروژه bin آنها ذخیره می کند.

انتخاب Sequence ، اجازه می دهد تا شما یکی از گزینه های زیر را از منوی Footage Dimensions انتخاب کنید:

• Document Size ، اندازه فریم های کلیپ ها را برای مطابقت با اندازه فریم مشخص شده در کادر محاوره ای Sequence Settings ، تغییر می دهد.
• Layer Size Matches ، اندازه فریم کلیپ ها را با اندازه فریم لایه های منبع آنها در فایل فتوشاپ مطابقت می دهد.

نکته:

هنگامی که یک لایه را به عنوان یک کلیپ تکی وارد می کنید ، نام آن در پنل Project ، شامل نام لایه و نام فایل اصلی آن می شود.

ایمپورت کردن تصاویر از نرم افزار Illustrator

شما می توانید فایل تصویر ثابت Adobe Illustrator را مستقیماً به پروژه Premiere Pro وارد کنید. Premiere Pro ، محتوای Illustrator مبتنی بر مسیر (path-based) را به فرمت تصویری مبتنی بر پیکسل (pixel-based) تبدیل می کند که توسط Premiere Pro مورد استفاده قرار می گیرد. به این فرآیند rasterization گفته می شود. Premiere Pro به طور خودکار anti-aliases یا smooths (نرم سازی) ، لبه های محتوای Illustrator را انجام می دهد. Premiere Pro هم چنین تمامی مناطق خالی را به یک کانال آلفا تبدیل می کند تا فضاهای خالی شفاف شوند.

اگر می خواهید ابعاد تصویر Illustrator را هنگامی که تبدیل می شود ، تعریف کنید ، از Illustrator برای تنظیم علائم برش (crop ) در فایل Illustrator استفاده کنید.

حتی اگر لایه های Illustrator در Premiere Pro ادغام شوند ، می توانید لایه ها را با انتخاب کلیپ و انتخاب گزینه Edit> Edit Original ویرایش کنید.

وارد کردن تصاویر به عنوان دنباله تصویر

شما می توانید یک انیمیشن موجود در یک فایل واحد ، مانند یک GIF متحرک را وارد کنید. هم چنین می توانید یک دنباله از فایل های تصویر ثابت ، مانند یک دنباله TIFF را وارد کنید ، و به صورت خودکار آنها را به یک کلیپ ویدیویی تکی ترکیب کنید. در این صورت ، هر تصویر ثابت ، یک فریم ویدیویی می شود. انتخاب کردن Sequence ، برای انیمیشن هایی که به صورت دنباله تصویری توسط برنامه های کاربردی مانند After Effects اکسپورت می شوند ، مفید است. تصاویر موجود در مجموعه نمی توانند شامل لایه ها باشند.

1. نرخ فریم را برای دنباله تصویر ثابت (still-image sequence) تنظیم کنید. بخش Edit> Preferences> Media (Windows) یا Premiere Pro> Preferences> Media (Mac OS) را انتخاب کنید. سپس یک framerate را از منوی Indeterminate Media Timebase انتخاب کنید. روی کلید OK کلیک کنید.
2. اطمینان حاصل کنید که هر نام فایل تصویر ثابت ، شامل ارقام عددی در انتها باشد که برابر با رقمی است که پسوند فایل دارد ، به عنوان مثال : file000.bmp ، file001.bmp و غیره.
3. گزینه File > Import را انتخاب کنید.
4. اولین فایل شماره گذاری شده در دنباله را تعیین محل کرده و انتخاب کنید ، گزینه Image Sequence را انتخاب کرده و روی Open (Windows) یا Import (Mac OS) کلیک کنید. هنگامی که Image Sequence انتخاب می شود ، Premiere Pro هر یک از فایل های شماره گذاری شده را به عنوان یک فریم در یک کلیپ ویدیویی تفسیر می کند.

تغییر اندازه تصاویر وارد شده

تصاویر وارد شده ، معمولاً دارای رزولوشن بالاتری نسبت به ویدیوهای وارد شده هستند ؛ بنابراین هنگام نمایش در Timeline در Premiere Pro به صورت برش خورده نمایش داده می شوند.

شما می توانید به طور جداگانه ، کلیپ ها را برای مطابقت با اندازه فریم دنباله تغییر اندازه دهید. یا می توانید از دستور Set to Frame Size برای تغییر اندازه سریع تصویر استفاده کنید.

هنگامی که از فرمان Set to Frame Size استفاده می کنید ، رزولوشن پیکسل بومی تصویر باقی می ماند. این امر به شما اجازه می دهد تا وضوح بالاتر را هنگامی که در یک تصویر شفافیت تصویر Sharpness چیست؟ زوم می کنید ، مشاهده نمایید.

1. در یک تصویر در یک Timeline ، راست کلیک (ویندوز) و یا Control-click (Mac OS) کنید.
2. گزینه Set To Frame Size را انتخاب کنید.

هنگامی که دستور Set To Frame Size را انتخاب می کنید ، تنظیم Scale To Frame Size برای بهبود عملکرد پخش ، غیرفعال می شود.

نویز چیست و چه عواملی روی آن تأثیر دارد؟

نویز همیشه جزئی از عکاسی بوده است. اما برای این که بتوانید در عکاسی و ادیت عکس کمترین نویز ممکن را داشته باشید، بهتر است بدانید نویز چیست و چه عواملی روی آن تأثیر دارد. با ما همراه باشید.

در این صفحه می‌خوانید:

نویز چیست؟

با این که حس‌گر دوربین‌ها روز به روز قوی‌تر می‌شوند، اما باز هم خیلی اوقات در عکسمان نویز داریم. در ادامه با نگاهی عمیق‌تر می‌بینیم که دقیقاً نویز چیست :

کلمۀ “نویز” بیشتر برای توصیف صداهای بلند و ناخوشایند که باعث مزاحمت می‌شود استفاده می‌شود. اما به طور کلی می‌توان گفت نویز یک الگوی نامنظم و ناخواسته است که هر نوع سیگنالی را مختل می‌کند.

نویز همان سیگنال الکترونیکی است که در تلویزیون می‌بینید، در رادیو می‌شنوید یا در حال تماس با تلفن با آن مواجه می‌شوید. در دوربین‌ها نویز را شبیه به دانه‌هایی ماسه‌ای می‌بینید که با تغییر سایز، رنگ و … عکس تغییر می‌یابد. هر چه دوربین قوی‌تر و پیشرفته‌تر باشد، نویزهای کمتری در عکس پدیدار می‌شوند.

نویزِ دیجیتالی یک بافت دانه‌ای و پوسته پوسته است که احتمالاً بارها در عکس‌ها دیده‌اید. این نویزها بیشتر در تاریک‌ترین قسمت عکس (مثل سایه‌ها) دیده می‌شوند. اصولاً وقتی یک عکاس ناچار است در شرایط نوری نامناسبی عکاسی کند، در این شرایط ISO دوربین را زیاد می‌کند. هر چه ISO بیشتر شود، دوربین به نور حساس‌تر می‌شود و همین حساسیت باعث ایجاد نویز در تصویر می‌شود.

در این تصویر نویزهایی را به خصوص در بخش آسمان می‌بینید که به دلیل ISO بالا به وجود آمده

تنظیماتی که باعث می‌شوند نویز زیاد شود

شاید قبلاً متوجه شده باشید که بعضی تنظیماتی که خودتان روی عکس اعمال می‌کنید، ناخواسته باعث می‌شوند نویز در تصاویر بیشتر شود. بیشتر این تنظیمات در پنل Detail هستند. به طور کلی می‌توان گفت هر تنظیماتی که باعث شود جزئیات یک عکس واضح‌تر شود، نویز را هم بیشتر می‌کند. در زیر تنظیماتی که می‌بینید که وقتی در حال دست‌کاری اسلایدرهای آن‌ها هستید، باید دقت کنید که مبادا نویز در تصویرتان زیاد شود:

رایج‌ترین دلیل به وجود آمدن نویز بالا بردن ISO در تنظیمات دوربین است. چون در واقع نسبت سیگنال به نویز را بیشتر کردید و اجازه دادید اطلاعات بی‌ربط بیشتری وارد سیستم شود. هر چه این سیگنال را بیشتر کنید، اطلاعات بیشتری را ضبط می‌کنید; اما با این کار دقت کمتر و نویز بیشتر می‌شود. در واقع وقتی تصمیم می‌گیرید که مقدار سیگنال منبع را بیشتر از حد طبیعی آن تنظیم کنید، نویزهای بیشتری هم وارد عکس می‌شود. حتی در گرفتن فیلم هم هر چه ISO بالاتر می‌رود، نویز بیشتری دیده می‌شود. اما نویز در تصاویر اصولاً بیشتر از فیلم به چشم می‌آید. در تصویر زیر می‌توانید نویزها را به وضوح ببینید:

اگر دقت کنید می‌بینید که نویزها در قسمت‌های تیره‌تر بیشتر از قسمت‌های روشن هستند. این تصویر با دوربین Canon EOS 1D Mark IV و ISO با مقدار ۳۲۰۰ گرفته شده است. اما به طور کلی دلیل ایجاد نویز چیست ؟ مهم ترین دلایل ۳ مورد زیر هستند:

1. اولین دلیل همان‌طور که گفتیم عکاسی با ISO بالاست. به خصوص در دوربین‌های قدیمی‌تر.
2. عکاسی در شرایطی که باعث می‌شود عکس اصطلاحاً Underexpose شود و وقتی هم که می‌خواهید پردازشش کنید، بیش از حد نورانی می‌شود.
3. عکس را با Exposure (نوردهی) بیش از حد گرفتید و این باعث شده که سنسور گرم شود و در نتیجه نویز ایجاد شود.

نقش دوربین در میزان نویز

توانایی دوربین برای کاهش نویز، به تعادل آن دوربین بین اندازۀ حس‌گر و تکنولوژی، پردازندۀ دوربین، نرم‌افزار و ورودی‌های کاربر بستگی دارد (ورودی‌های کاربر یعنی نوع فایلی که انتخاب می‌کند، تنظیماتی که اعمال می‌کند و …). باید سعی کنید این تعادل را تا حد ممکن برای دوربین خود فراهم کنید تا کمترین نویز را در عکس‌هایتان داشته باشید. اگر در همان شروع عکاسی، شرایط محیط و تنظیمات دوربین را به بهترین شکل مهیا کنید، بعداً اگر بخواهید نویزها را با برنامه‌ای مثل لایت‌روم ادیت کنید نتیجۀ بسیار بهتری خواهید داشت.

کاهش نویز چیست ؟

اول از همه بهتر است که آموزش گام به گام کاهش نویز تصاویر در لایت‌روم را ببینید. اما در این مطلب می‌خواهیم کمی بیشتر در مورد عملیات کاهش نویز صحبت کنیم. در تصویر زیر می‌بینید که فقط با اعمال کمی کاهش نویز، عکس تغییر قابل توجهی کرده است. رنگ‌های کاذب حذف‌ شده‌اند، دانه‌ها جذاب‌تر شده‌اند و جزئیات بهتر دیده می‌شوند.

تصویر زیر هم نمای بازتر تصویر بالایی است:

این تصویر با این تنظیمات گرفته شده: window light و یک LED light با قدرت کم برای اضافه کردن درخشش و با تنظیمات: ۱/۱۰۰sec, f/8.0 ISO 3200, 100mm macro.

این نکته را باید بدانید که از بین بردن کامل نویزها امکان‌پذیر نیست. چون سیگنال‌ها در همان شروع کار، یعنی عکاسی آن‌ طور که باید ضبط نشده‌اند. پس کاهش نویز به معنی از بین بردن نویزها نیست. ضمناً وقتی مشغول کاهش نویزها هستید، دقت کنید که اگر نویزها را بیش از حد کاهش دهید شفافیت، جزئیات و رنگ‌های اصلی عکس را از دست می‌دهید. سعی کنید با تنظیمات بازی کنید تا درست‌ترین مقدار کاهش نویز را پیدا کنید، که هم نویزها را تا حد ممکن کم کنید و هم کیفیت را از دست ندهید. در عکس زیر به دلیل کاهش بیش از حد نویز جزئیات و شفافیت تصویر تا حد زیادی از دست رفته است:

خب حالا که می‌دانید نویز چیست و چگونه کمتر یا بیشتر می‌شود، طبیعتاً می‌توانید تلاش کنید که تا جای ممکن از ایجاد نویزها جلوگیری و یا بعداً روی آن‌ها کار کنید. امیدواریم با استفاده از این مقاله بتوانید عکس‌های زیبای خود را با بهترین کیفیت ممکن داشته باشید.

کنترل کیفی پژوهان

ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ، در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻓﻮﺗﻮن ﻫﺎي ﻧﻮري ﺑﺎزﺗﺎﺑﻲ ازیک جسم اﺳـﺖ ﻛـﻪ ﺑـﻪ اﻧﺘﻬـﺎي اﻋـﺼﺎب ﺷﺒﻜﻴﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ. اﮔﺮ ﺗﻌﺪاد اﻳﻦ ﻓﻮﺗﻮن ﻫﺎ دو ﺑﺮاﺑﺮ ﮔﺮدد، ﭼﺸﻢ آن ﺷﻲ ء را دو ﺑﺮاﺑﺮ روﺷﻦ ﺗـﺮ ﻣﻲ ﻳﺒﻨﺪ، یعنی ﺷﺪت ﻧﻮر ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﺷﻴﺌﻲ ﻗﺎﺑﻞ رؤﻳﺖ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻮر ﻛﺎﻓﻲ از آن ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺮﺳﺪ. اﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﻛﻪ وﺟﻮد ﻧﻮر ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺮاي رؤﻳﺖ ﻚﻳ ﺷﻲء ﻛﻔﺎﻳﺖ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ . ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﺷﻴﺎء ﻣﺨﺘﻠـﻒ را ﺑﺒﻴﻨـﺪ، ﺑﺎﻳـﺪ آن اﺷـﻴﺎء از ﻧﻈـﺮ روﺷﻨﺎﻳﻲ ﺗﻔﺎوت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻫﺮ ﻗﺪر اﺧﺘﻼف روﺷﻨﺎﻳﻲیک ﺷﻴﺌﻲ از روﺷﻨﺎﻳﻲ ﻣﺤﻴﻂ آن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ، دﻳـﺪن آن ﺷﻲء آﺳﺎن ﺗﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ اﺧﺘﻼف در ﺷﺪت ﻧﻮرﻫﺎي ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﭼﺸﻢ، ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ (Contrast) ﻣـﻲ ﮔﻮﻳﻨـﺪ . ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﺑﺮاي اﻳﻨﻜﻪ ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺷـﺪت ﻧﻮرﻫـﺎي ورودي ﺑـﻪ ﭼـﺸﻢ از ﻳـﻚ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ اﺧﺘﻼف داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. اﮔﺮ اﻳﻦ اﺧﺘﻼف زﻳﺎد ﺑﺎﺷﺪ (ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻴﺎه و ﺳﻔﻴﺪ)، ﻣـﻲ ﮔﻮﻳﻨـﺪ ﻛـﻪ ﺗـﺼﻮﻳﺮ داراي ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ ﺑﺎﻻﻳﻲ اﺳﺖ. ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ ﻛﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﻚﻳ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻛﺎﻓﻲ ﻗﺎﺑﻞ رؤﻳﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ. اﻣﺎ اﻳﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ زﻳﺎد ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ رؤﻳﺖ ﻣﻲ ﮔﺮدد . ﻳﻜﻲ از ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻬﻢ در ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ رؤﻳﺖ ﻚﻳ ﺷﻲء ﺎﻳ ﺗﺼﻮﻳﺮ، ﭘﺎرازﻳﺖ (Noise) اﺳـﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺳﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﺷﺪت ﻧﻮر، ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ و ﭘﺎرازﻳﺖ در ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ رؤﻳﺖ یک ﺗﺼﻮﻳﺮ دﺧﺎﻟﺖ دارند.

ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ ( Recognizability ):

اﮔﺮ اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻮﺟﻮد در یک ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﻴﺺ ( Recognizable ) ﻧﺒﺎﺷـﺪ، آن ﺗـﺼﻮﻳﺮ ﺑـﻲ ارزش ﺧﻮاﻫـﺪ ﺑﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻳﻚ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻋﻼوه ﺑﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺎﺑﻞ رؤﻳﺖ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ. ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗـﺸﺨﻴﺺ یک ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﺳﻪ ﻋﺎﻣﻞ دارد: وضوح، ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﻳﻲ و ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﮕﻲ.

وﺿﻮح ( Sharpness ) :

ﻣﻨﻈﻮر از وﺿﻮح یک ﺗﺼﻮﻳﺮ، ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺗﺸﺨﻴﺺ دو ﺷﻜﻞ ﻣﺠﺎور ﺑﻪ ﺻﻮرت دو ﺷﻜﻞ ﻣﺠﺰا و ﻣﺸﺨﺺ ﻣـﻲ ﺑﺎﺷـﺪ، ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻫﺮ ﺷﻜﻞ ﺑﺎﻳﺪ داراي ﻟﺒﻪ ﻫﺎي ﺗﻴﺰ و ﻣﺸﺨﺺ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮاي درك ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻄﻠﺐ ﻓـﺮض ﻛﻨﻴـﺪ ﻛـﻪ ﻳـﻚ ﻓﻮﺗﻮﮔﺮاف ﺳﻴﺎه و ﺳﻔﻴﺪ را ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻳﻚ ﻣﻴﻜﺮوﺳﻜﻮپ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار ﻣﻲدﻫﻴﺪ اﮔﺮ ﺷﻤﺎ از ﻳﻚ ﻗـﺴﻤﺖ ﺳﻔﻴﺪ رﻧﮓ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻳﻚ ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻴﺎه رﻧﮓ ﺑﺮوﻳﺪ و در اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻴﺎه رﻧﮓ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﺮﺳـﻴﺪ، آنﺗﺼﻮﻳﺮ داراي وﺿﻮح ﺧﻮﺑﻲ اﺳﺖ. اﻣﺎ اﮔﺮ از ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﻫـﺎي ﺧﺎﻛـﺴﺘﺮي و ﺳـﭙﺲ ﺑـﻪ ﻗـﺴﻤﺖ ﻫﺎي ﺳﻴﺎه ﺑﺮﺳﻴﺪ، در آن ﺻﻮرت ﻟﺒﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻔﻴﺪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﺤﻮ ﺑﻮده و ﺗﻴﺰ ( Sharp ) ﻧﻤﻲ ﺑﺎﺷﺪ و وﺿﻮح ﺗـﺼﻮﻳﺮ ﻛﻢ اﺳﺖ. ﻋﻠﺖ ﻣﺤﻮي ( Blurring ) ﻚﻳ ﺗﺼﻮﻳﺮ و ﻛﺎﻫﺶ وﺿﻮح، وﺟﻮد ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻳﻪ ( Penumbra ) اﺳﺖ. از ﻧﻈﺮ ﺗﺌـﻮري، ﺳﺎﻳﻪیک ﺷﻴﺌﻲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از یک ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮر ﻧﻘﻄﻪ اي داراي ﻟﺒﻪ ﻫﺎي ﺗﻴﺰ و واﺿﺢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑـﻪ آن ﺳـﺎﺑﻪ اﺻـﻠﻲ ( Umbra ) ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ اﻣﺎ اﮔﺮ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻮر ﺑﺰرگ ﺑﺎﺷﺪ، ﻫﻤﻴﺸﻪ در ﻛﻨﺎره ﻫـﺎي شفافیت تصویر Sharpness چیست؟ ﺳـﺎﻳﻪ اﺻـﻠﻲ ﺳـﺎﻳﻪ ﻫـﺎﻳﻲ وﺟـﻮد ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ آنﻧﻴﻢ ﺳﺎﻳﻪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﻋﻠﺖ اﻳﺠﺎد ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻳﻪ اﻳﻦ اﺳـﺖ ﻛـﻪ وﻗﺘـﻲ ﻣﻨﺒـﻊ ﻧـﻮر ﻧﻘﻄـﻪ اي ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺳﺎﻳﻪ ﻟﺒﻪ ﻫﺎي ﻳﻚ ﺷﻴﺌﻲ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﻧﻮرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﺤﺖ زواﻳﺎي ﻣﺨﺘﻠـﻒ از ﻧﻘـﺎط ﻣﺨﺘﻠـﻒ ﻣﻨﺒـﻊ ﻧـﻮر ﺑـﻪ ﺷﻴﺌﻲ ﻣﻲ رﺳﻨﺪ، ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲ ﺷﻮد .

ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﻳﻲ ( Magnification ):

در ﻓﻮﺗﻮﮔﺮاﻓﻲ و رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﻧﺴﺒﺖ اﻧﺪازه واﻗﻌﻲ ﺷﻴﺌﻲ به اﻧﺪازه ﺗﺼﻮﻳﺮ آن را ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﺑﺰرﮔﻨﻤـﺎﻳﻲ زﻳﺎد ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت واﻗﻌﻲ ﻳﻚ ﺷﻴﺌﻲ اﻳﺠﺎد اﺷﻜﺎلﻧﻤﺎﻳﺪ. اﮔﺮ ﺷﻤﺎ از ﻓﺎﺻﻠﻪ 5 ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮي دﻳﻮار ﻳﻚ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻪ آن ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻴﺪ، ﻧﻤﻲ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻧﻮع ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ.

ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﮕﻲ ( Distortion ):

اﺧﺘﻼف ﺑﻴﻦ ﺷﻜﻞ واﻗﻌﻲ یک ﺷﻴﺌﻲ و ﺷﻜﻞ ﺗﺼﻮﻳﺮ آن را در یک ﻓﻮﺗﻮﮔﺮاف یا رادﻳﻮﮔﺮاف، ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﮕﻲ ﻣـﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﺑﺮاي ﻣﺜﺎل اﮔﺮ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻳﻚ ﺷﻜﻞ داﻳﺮه اي ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺑﻴﻀﻲ درآﻳﺪ، آن ﺷﻲءﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑـﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺧﻮب در ﻳﻚ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﺎ ﺣﺪاﻛﺜﺮ وﺿﻮح و ﺣـﺪاﻗﻞ ﺑﺰرﮔﻨﻤـﺎﻳﻲ و ﺑـﻪ ﻫـﻢ رﻳﺨﺘﮕـﻲ ﺑـﻪ دﺳﺖ ﻣﻲ آﻳﺪ. ﻫﻨﮕﺎ ﻣﻲ ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ رؤﻳﺖ و ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺗﻤﺎم ﺟﺰﺋﻴﺎت ﻳﻚ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻄﻠﻮب ﺑﺎﺷـﺪ، ﺣـﺪاﻛﺜﺮ اﻃﻼﻋﺎت از آن ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ.

ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﻳﻚ ﺗﺼﻮﻳﺮ رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ:

یک ﺗﺼﻮﻳﺮ رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻤﺎم آن ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺗﻲ را ﻛﻪ ذﻛﺮ ﮔﺮدﻳﺪ و ﭼﺸﻢ ﺑﺮاي رؤﻳﺖ ﻧﻴﺎز دارد، داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ. اﻣﺎ در ﻣﻮرد تصاویر رادﻳﻮﮔﺮافی ﺗﻌﺪادي از اﻳﻦ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎت ﻧﺎم ﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوﺗﻲ دارﻧﺪ و ﺑﻪ ﻋﻼوه ﻫﺮ ﻳﻚ داراي ﻳﻚ ﻣﺘﻀﺎد ﻫﺴﺘﻨﺪ

داﻧﺴﻴﺘﻪ (Density):

ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﺗﺠﻤﻊ اﺗﻢ ﻫﺎي ﺳﻴﺎه رﻧﮓ ﻧﻘﺮه ﺑﺮ روي ﻓﻴﻠﻢ رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﭘﺲ از ﭘﺮﺗﻮﮔﻴﺮي و ﻇﻬﻮر و ﺛﺒـﻮت ﺑﺎﻋـﺚ ﺳﻴﺎﻫﻲ ﻓﻴﻠﻢ ﻣﻲ ﺷﻮد. ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻘﺪار ﺳﻴﺎﻫﻲ در ﻫﺮ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﻌﻴﻦ ﺑـﺮ روي ﻓـﻴﻠﻢ داﻧـﺴﻴﺘﻪ ﻣـﻲ ﮔﻮﻳﻨـﺪ. ﺑﻨـﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي ﺧﻴﻠﻲ ﺳﻴﺎه ﺑﺮ روي ﻓﻴﻠﻢ داراي داﻧﺴﻴﺘﻪ زﻳﺎد و ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي روﺷﻦ ﺗﺮ داراي داﻧﺴﻴﺘﻪ ﻛﻢ ﺗﺮي ﻣﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻣﻘﺪار داﻧﺴﻴﺘﻪ ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﺷﺪت ﭘﺮﺗﻮﻫﺎي اﻳﻜﺲ دارد ﻛﻪ از ﺑﺪن ﺑﻴﻤﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺑﻪ ﻓﻴﻠﻢ ﻣﻲ رﺳﻨﺪ. ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﭘﺮﺗﻮﻫﺎي اﻳﻜﺲ از ﺑﺪن ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ، ﺑﻪ ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﻣﺘﻔﺎوت ﺗﻮﺳـﻂ ﺑﺎﻓـﺖ ﻫـﺎي ﻣﺨﺘﻠـﻒ تشکیل دﻫﻨﺪه ﺑﺪن ﺟﺬب ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﺗﻢ ﻫﺎي ﻧﻘﺮه ﺑﻪ ﻣﻘﺎدﻳﺮ ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻓﻴﻠﻢ رﺳﻮب ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ و ﺑﺎﻋﺚ اﻳﺠﺎد داﻧﺴﻴﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮ روي ﻓـﻴﻠﻢ ﻣـﻲ ﺷـﻮﻧﺪ ﻛـﻪ در ﻳـﻚ ﻣﻘﻴـﺎس ﺧﺎﻛـﺴﺘﺮي( Gray scale) ﻗﺮار دارﻧﺪ. واﺿﺢ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺗﻌﺪاد داﻧﺴﻴﺘﻪ ﻫﺎي اﻳﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﺮ روي ﻓﻴﻠﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷـﺪ، آن ﻓـﻴﻠﻢ ﺟﺰﺋﻴﺎت ﺑﻴﺸﺘﺮي را ﻧﺸﺎن ﺧﻮاد داد. ﻣﺘﻀﺎد داﻧﺴﻴﺘﻪ را Tone value ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ و آن ﺑﻴﺎﻧﮕﺮ ﻣﻴﺰان ﻧﻮري اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ دریک ﻧﻘﻄﻪ ﻣﻌﻴﻦ از ﻓﻴﻠﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺮﺳﺪ. اﮔﺮ در ﻳﻚ ﻗﺴﻤﺖ از رادﻳﻮﮔﺮاف رﺳﻮب ﻧﻘﺮه ﻛﻤﺘـﺮ ﺑﺎﺷـﺪ، ﻧـﻮر ﺑﻴـﺸﺘﺮي از آن ﻗﺴﻤﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻲ رﺳﺪ و آن ﻗﺴﻤﺖ ﺳﻔﻴﺪﺗﺮ ﻳﺎ روﺷﻦ ﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ و Tone value در آن ﻗﺴﻤﺖ زﻳﺎد اﺳﺖ اﻣﺎ داﻧﺴﻴﺘﻪ آن ﻛﻢ اﺳﺖ.

ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻴﻚ (Radiographic contrast):

ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻴﻚ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از اﺧﺘﻼف ﺑﻴﻦ دو داﻧﺴﻴﺘﻪ ﻣﺠﺎور ﺑﺮ روي ﻓﻴﻠﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﺴﺒﻲ اﻧﺪازه ﮔﻴﺮي ﻣﻲ ﺷﻮد. اﮔﺮ ﻳﻚ داﻧﺴﻴﺘﻪ دو ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻴﺎه ﺗﺮ از داﻧـﺴﻴﺘﻪ ﻣﺠـﺎورش ﺑﺎﺷـﺪ، ﻛﻨﺘﺮاﺳـﺖ 1/2ﺑﺮاﺑـﺮیا 2برابر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. اﮔﺮ در ﻳﻚ رادﻳﻮﮔﺮاف ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ زﻳﺎ ﺑﺎﺷﺪ، آن رادﻳﻮﮔﺮاف ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺳﻴﺎه و ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳـﺪ، در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ ﻛﻢ ﺑﺎﺷﺪ، رادﻳﻮﮔﺮاف ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﺪ. ﺑﻪ ﻣﺘﻀﺎد ﻛﻨﺘﺮاﺳـﺖ Gray scale ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨ ﺪ و آن ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺗﻌﺪاد داﻧﺴﻴﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﻛﻪ در ﻳﻚ ﺗـﺼﻮﻳﺮ رادﻳـﻮﮔﺮاﻓﻲ وﺟـﻮد دارد. اﮔـﺮ ﺗﻌﺪاد داﻧﺴﻴﺘﻪ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﻳﻚ رادﻳﻮﮔﺮاف زﻳﺎد ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ آن رادﻳﻮﮔﺮاف Long scale اﺳـﺖ و اﮔﺮ ﺗﻌﺪاد داﻧﺴﻴﺘﻪ ﻫﺎ ﻛﻢ ﺑﺎﺷﺪ، رادﻳﻮﮔﺮاف را Short scale ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﺑﺮاي درك ﺑﻬﺘﺮ راﺑﻄﻪ ﺑﻴﻦ ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ و Gray scale ﻧﺮدﺑﺎﻧﻲ را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻛﻪ 3 ﻣﺘﺮ ﻃﻮل دارد .اﮔﺮ اﻳﻦ ﻧﺮدﺑﺎن داراي 10 ﭘﻠﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﻦ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ 30 ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. اﮔﺮ اﻳﻦ ﻧﺮدﺑﺎن داراي 5 ﭘﻠﻪ ﺑﺎﺷﺪ، در آن ﺻﻮرت ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﻦ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺣﺎﻟﺖ ﻗﺒﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد (60 ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ). ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ اﮔﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﻦ ﭘﻠﻪ ﻫـﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﻌﺪاد آن ﻫﺎ ﻛﻤﺘﺮ و اﮔﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﻦ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻛﻤﺘﺮ ﺷﻮد، ﺗﻌﺪاد آنها ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. اﮔﺮ ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ ﻳﻚ رادﻳﻮﮔﺮاف زﻳﺎد ﺑﺎﺷﺪ، آن رادﻳﻮﮔﺮاف Short scale ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد، زﻳﺮا اﮔﺮ اﺧﺘﻼف داﻧـﺴﻴﺘﻪ ﻫﺎ زﻳﺎد ﺑﺎﺷﺪ، ﺗﻌﺪاد داﻧﺴﻴﺘﻪ ﻫﺎي ﻛﻢ ﺗﺮي وﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ و اﮔﺮ ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻴﻚ ﻛﻢ ﺑﺎﺷـﺪ، آن را Long scale ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ، زﻳﺮا اﺧﺘﻼف داﻧﺴﻴﺘﻪ ﻫﺎ ﻛﻢ و ﺗﻌﺪاد آن ﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ. دریک ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺧﻮب ﺑﺎﻳـﺪ ﺗﻌﺎدل ﺻﺤﻴﺤﻲ ﺑﻴﻦ ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ و Gray scale وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺗﻌﺪاد ﺑﻴﺸﺘﺮي از ﺑﺎﻓﺖ ﻫـﺎ ﻗﺎﺑـﻞ رؤﻳـﺖ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻣﻪ آﻟﻮدﮔﻲ و دﻳﮕﺮ ﭘﺎرازﻳﺖ ﻫﺎ (Fogging and other noise):

ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﭘﺮﺗﻮﻫﺎي اﻳﻜﺲ از ﺑﺪن ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ، ﻣﻘﺪاري از آن ﻫﺎ در اﺛﺮ ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ اﺗﻢ ﻫﺎ ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﺷﺪه و در ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺎت ﭘﺨﺶ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ آن ﭘﺮﺗﻮﻫﺎي ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ. اﻳﻦ ﭘﺮﺗﻮﻫﺎي ﭘﺮاﻛﻨﺪه در اﺛﺮ ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺎﻋﺚ اﻳﺠﺎد داﻧﺴﻴﺘﻪ ﻳﻜﻨﻮاﺧﺘﻲ ﺑﺮ شفافیت تصویر Sharpness چیست؟ روي ﻓﻴﻠﻢ ﺷﺪه ﻛﻪ ﺣﺎوي ﻫﻴﭻ ﻧﻮع اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻔﻴﺪي ﻧﻴﺴﺖ و از ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ رؤﻳﺖ ﺟﺰﺋﻴﺎت ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﻲ ﻛﺎﻫﺪ، ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ ﻛﻴﻔﻴﺖ رادﻳﻮﮔﺮاف را ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲ دﻫﺪ. ﺑﻪ اﻳﻦ داﻧـﺴﻴﺘﻪ ﻫـﺎي ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﺠﺎﺑﻲ در اﺛﺮ ﭘﺮﺗﻮﻫﺎي ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﺑﺮ روي ﻓﻴﻠﻢ اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﺷﻮد، ﻣﻪ (Fog) ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ. اﻳﺠﺎد ﻣﻪ ﺑﺮ روي ﻓﻴﻠﻢ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در اﺛﺮ ﻋﻮاﻣﻞ دﻳﮕﺮي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺑﺶ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻴﺶ از ﺣـﺪ ﻓـﻴﻠﻢ زﻳـﺮ ﻧﻮر ﻻﻣﭗ اﻳﻤﻨﻲ ﺗﺎرﻳﻜﺨﺎﻧﻪ، ﺣﺮارت زﻳﺎد داروي ﻇﻬﻮر و اﻓﺰاﻳﺶ زﻣﺎن ﻇﻬﻮر ﻓﻴﻠﻢ ﻧﻴﺰ ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد.

آرﺗﻴﻔﻜﺖ ﻫﺎ (Artifacts):

آرﺗﻴﻔﻜﺖ ﻫﺎ ﺻﻮرﺗﻲ دﻳﮕﺮ از ﭘﺎرازﻳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ و ﻣﺰاﺣﻢ و ﺑﻪ ﻋﻠﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ در روي ﻓﻴﻠﻢ اﻳﺠﺎد ﺷﺪه و از ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ رؤﻳﺖ یک رادﻳﻮﮔﺮاف ﻣﻲ ﻛﺎﻫﻨﺪ. ﻋﻮاﻣﻞ اﻳﺠﺎد آرﺗﻴﻔﻜﺖ ﺑﺮ روي ﻓﻴﻠﻢ ﺷﺎﻣﻞ وﺟﻮد اﺟﺴﺎم ﺧﺎرﺟﻲ و ﮔﺮد و ﻏﺒﺎر در داﺧﻞ ﻛﺎﺳﺖ، آﻟﻮدﮔﻲ ﻟﺒﺎس ﺑﻴﻤـﺎر ﺑـﻪ ﺑـﺎرﻳﻢ و ﻳـﺪ و وﺟـﻮد اﺷـﻴﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﺳﻨﺠﺎق، دﻧﺪان ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ و ﺟﻮاﻫﺮات ﺑﺮ ﺑﺪن ﺑﻴﻤﺎر ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ. ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ و ﻣﻌﻤﻮل ﺗﺮﻳﻦ آرﺗﻴﻔﻜﺖ ﻫﺎ ﺗﺨﻠﻴﻪ اﻟﻜﺘﺮﻳﺴﻴﺘﻪ ﺳﺎﻛﻦ ﺑﺮ روي ﻓﻴﻠﻢ ﻣﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑـﻪ ﺻـﻮرت ﺳﺎﻳﻪ ﻫﺎي ﻣﻨﺸﻌﺐ ﺳﻴﺎه رﻧﮓ ﺑﺮ روي ﻓﻴﻠﻢ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﻮد. ﺻﺮف ﻧﻈﺮ از ﻣﻨﺸﺄ و ﻋﻠﺖ اﻳﺠﺎد اﻳـﻦ آرﺗﻴﻔﻜـﺖ ﻫـﺎ، ﻫﻤـﻪ آن ﻫـﺎ شفافیت تصویر Sharpness چیست؟ از ﻗﺎﺑﻠﻴـﺖ رؤﻳـﺖ ﻗـﺴﻤﺖ ﻫـﺎﻳﻲ از ﺗـﺼﻮﻳﺮ رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﻣﻲ ﻛﺎﻫﻨﺪ و ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻧﻮﻋﻲ ﭘﺎرازﻳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺗﺼﻮﻳﺮ رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ:

ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ اﻧﺪازه و ﺷﻜﻞ ﺗـﺼﺎوﻳﺮ رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻴـﻚ ﺑﺎﻳـﺪ ﺑـﺎ اﻧـﺪازه و ﺷـﻜﻞ اﻧـﺪام ﻫـﺎﻳﻲ ﻛـﻪ از آن ﻫـﺎ ﺗـﺼﻮﻳﺮ رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻴﻚ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ، ﻳﻜﺴﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ آن ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﺎﻣﻞ در ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ یک رادﻳﻮﮔﺮاف، وﺿﻮح آن اﺳﺖ. ﻫﻤﺎن ﻃﻮري ﻛﻪ ً ﻗﺒﻼ شفافیت تصویر Sharpness چیست؟ ذﻛﺮ ﮔﺮدﻳﺪ، وﺿﻮح ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﺗﻴﺰي ﻟﺒﻪ ﻫﺎي ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﻮد ﺗﺎ دو ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﺠﺎور در ﻳﻚ رادﻳﻮﮔﺮاف ﺑﻪ ﻋﻨـﻮان دو ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﺠﺰا از ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻔﻜﻴﻚ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ وﺿﻮح را ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﺪم وﺟﻮد ﻧـﻴﻢ ﺳـﺎﻳﻪ ﻳـﺎ ﻣﺤﻮي (Blur) در ﻟﺒﻪ ﻫﺎي ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻧﻤﻮد. ﺑﺎﻳﺪ دﻗﺖ ﻧﻤﻮد ﻛﻪ ﻣﻪ آﻟﻮدﮔﻲ و ﻣﺤﻮي ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻓﺮق دارند . در ﻳـﻚ رادﻳـﻮﮔﺮاف Long scale ﻣﻤﻜـﻦ اﺳﺖ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ رؤﻳﺖ ﻟﺒﻪ ﻫﺎي ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ ﻛﻢ ﺗﺼﻮﻳﺮ اﻧﺪك ﺑﺎﺷﺪ، وﻟﻲ ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﻟﺒﻪ ﻫﺎي ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺗﻴﺰ (Sharp) ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﺮﻋﻜﺲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ در یک رادﻳﻮﮔﺮاف Short scale ﻛﻪ داراي ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ زﻳﺎد اﺳﺖ، ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ وﺟﻮد ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻳﻪ، ﻟﺒﻪ ﻫﺎي ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﺤﻮ و ﻧﺎواﺿﺢ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ رؤﻳﺖ آن ﺧﻮب ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﺗﻔﺎوت در ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ ﺗﺼﺎوﻳﺮ (ﻛﻨﺘﺮاﺳﺖ از ﻋﻮاﻣﻞ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ رؤﻳﺖ ﺗﺼﻮﻳﺮ اﺳﺖ) ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻧﺎواﺿﺤﻲ ﺗـﺼﻮﻳﺮ اﺷﺘﺒﺎه ﮔﺮدد ﻛﻪ اﻳﻦ از ﻋﻮاﻣﻞ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺗﺼﻮﻳﺮ اﺳﺖ. ﻳﻜﻲ دﻳﮕﺮ از ﻋﻮاﻣﻠﻲ ﻛﻪ در ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺗﺼﺎوﻳﺮ رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ دﺧﺎﻟﺖ دارد، ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﻳﻲ اﺳـﺖ. اﮔـﺮ ﻃـﻮل و ﻋﺮض ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻳﻚ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺗﺸﺮﻳﺤﻲ ﺑﺎ ﻃﻮل و ﻋﺮض واﻗﻌﻲ آن ﻳﻜﺴﺎن ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﻳﻲ وﺟﻮد ندارد. در ﻳـﻚ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﺰرگ ﺷﺪه ﻫﻢ ﻃﻮل و ﻫﻢ ﻋﺮض ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﻫﺎي ﻣﺴﺎوي ﺑﺰرگ ﺗﺮ از ﻃـﻮل و ﻋـﺮض واﻗﻌـﻲ ﻳـﻚ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺗﺸﺮﻳﺤﻲ اﺳﺖ. اﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﻃﻮل ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﺰرگ ﺗﺮ از ﻃﻮل واﻗﻌﻲ یک ﻋﻀﻮ ﺑﺎﺷﺪ و ﻋﺮض آن ﺑﺎ ﻋﺮض ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻳﻜﺴﺎن ﺑﺎﺷﺪ، در اﻳـﻦ ﺻﻮرت ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﮕﻲ (Distortion) به وﺟﻮد ﻣﻲ آﻳﺪ ﻧﻪ ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﻳﻲ. در اﻳﻨﺠﺎ ﺷﻜﻞ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﺎ ﺷﻜﻞ واﻗﻌـﻲ آن ﻋﻀﻮ ﻓﺮق ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮد و ﺑﻪ آن دراز ﺷﺪﮔﻲ (Elongation) می ﮔﻮﻳﻨﺪ. اﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺮض ﺗـﺼﻮﻳﺮ ﺑﺰرﮔﺘـﺮ از ﻋﺮض واﻗﻌﻲ ﻋﻀﻮ ﺑﺎﺷﺪ و ﻃﻮل ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﺎ ﻃﻮل واﻗﻌﻲ ﻋﻀﻮ ﻳﻜﺴﺎن ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﻮع ﺑـﻪ ﻫـﻢ رﻳﺨﺘﮕـﻲ، ﻛﻮﺗـﺎه ﺷﺪﮔﻲ (Foreshortening) ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ. ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻲ ﻧﺎواﺿﺤﻲ، ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﻳﻲ و بهم رﻳﺨﺘﮕﻲ از ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺗﺼﺎوﻳﺮ رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﻣﻲ ﻛﺎﻫﻨـﺪ و ﻣـﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎﻋﺚ از دﺳﺖ رﻓﺘﻦ ﺑﻌﻀﻲ از اﻃﻼﻋﺎت یک ﺗﺼﻮﻳﺮ رادﻳﻮﮔﺮاﻓﻲ ﺷﻮﻧﺪ

توضیح انواع لنز ها

امروز می خواهیم انواع لنز های دوربین را در حد نیاز اولیه بررسی کنیم، پس شفافیت تصویر Sharpness چیست؟ با پیکسمر همراه باشید.

اولین فاکتوری که در تمامی لنز ها باید بهش توجه کرد طول لنز هستش.

طول لنز بازه های متفاوتی را بر حسب میلی متر شامل می شود، که معمولا در بازه ی ۸ تا ۳۰۰ میلی متر خلاصه میشه ( البته هم طول های کوچک تر و هم طول های بلند تری از لنز ها موجود هست اما در دسته لنز های خاص برای کار های خاص قرار می گیرند. )

،توجه داشته باشید که به طور معمول وزن لنز با افزایش طولش افزایش پیدا می کنه و بعضاً این موضوع به قدری اهمیت پیدا می کنه که مجبور هستیم برای بعضی از لنز ها پایه نگهدارنده به صورت جداگانه تهیه کنیم.

با افزایش طول لنز محدوده دید ما هم در تصویر کم تر میشه و معمولاً برای ثبت یک تصویر با اندازه ثابت باید فاصله بیشتری از سوژه بگیریم پس طول بیشتر لنز، قدرت مانور شما رو هم کم می کنه و اگر قرار هست در فضای شهری و یا در چهارچوب خاصی از محیط عکاسی کنید بهتر هست لنز های با طول بیشتر از ۱۳۵ رو استفاده نکنید مگر در موارد خاص که مثلا شما نیاز دارید از سوژه عکسی تهیه کنید که بیشترین میزان بوک برای پس زمینه سوژه را ثبت کنید.

با کم تر شدن طول لنز تصویر شما واید تر و یا به نحوی کشیده تر می شود به نوعی که تصویر در مرکز فشردگی پیدا کرده و گوشه های آن قوس پیدا می کند مثل اینکه شما یک تصویر چاپ شده را روی یک توپ بسکتبال صاف کنید، تحدب تصویر در طرفین بیشتر می شود.

لنز های واید به طور معمول در عکاسی طبیعت و یا عکاسی از جواهرات استفاده می شود و حتی لنز محبوبی برای ولاگر ها و یوتوبر ها نیز می باشد.

لنز ها جدای از طول لنز دارای تیغه هایی هستن که نور ورودی به لنز را کنترل می کنند و به این خصوصیت لنز Aperture، F و یا فاصله کانونی دوربین می گویند که این عدد هر چقدر کوچک تر باشد نور وارد شده به درون لنز شما بیشتر می شود با افزایش نور ورودی شما برای عکاسی در مناطق کم نور تر تواناتر می شوید اما دقت کنید این موضوع می تواند روی White balance یا تعادل تمرکزی نور سفید در عکس های شما تغییر ایجاد کند.

موضوع دیگری که در رابطه با لنز ها مطرح است قدرت زوم لنز هست که لنز ها را به دو دسته fix ( ثابت ) و zoom ( متغیر ) تقسیم می شفافیت تصویر Sharpness چیست؟ کند.

لنز های فیکس دارای شفافیت بیشتری هستند که در کنار آن عکس هایی با sharpness بیشتر برای شما به ارمغان می آورد اما در کنار کوچک تر بودنشان وزنی بنسبت کمتر نیز شامل حالشان می شود با این تفاوت که F بیشتری را می توانند برای شما به ارمغان بیاورند تا در هر شرایطی بتوانید نور مورد نیاز خودتان را برای ثبت عکس بدون تغییر ISO دوربین شفافیت تصویر Sharpness چیست؟ فراهم کنید و این مجموعه نکات، دلیلی بر گران تر بودن این لنز ها نسبت به لنز های متغیر است.

لنز های فیکس معمولاً برای عکاسانی استفاده می شود که یک سوژه خاص در تصویر برایشان بیشترین اهمیت ممکن را داراست مانند عکاسان صنعتی و عکاسان پرتره چرا که تصویر پس زمینه تا حدود زیادی بوک و یا تار می شود.

اما نکته ای که کمتر به آن توجه می شود تعداد عدسی های درون لنز هستش که به طور مثال برای لنز های فیکس ۵۰، بین ۶ تا ۹ عدد متغیر است که هرچه تعداد تیغه های عدسی افزایش یابد شفافیت تصویر ( به دلیل افزایش فیلتراسیون نور )، شارپنس و از همه مهم تر قیمت لنز را نیز افزایش می دهد، در حالی که فاصله کانونی حداقلی لنز را نسبت به لنز هایی با تعداد تیغه کمتر کاهش می دهد که می تواند تاثیر خوبی برای عکاسی در سرعت های بالا و ISO کمتر بگذارد.

درضمن لنز های بین ۷۰ تا ۲۰۰ میلی متر را مدیوم و بین ۲۰۰_۳۰۰ را Telephoto و در نهایت لنز های طولانی تر از ۳۰۰ را لنز Super Telephoto می نامند.

لنز ها از نظر رابط اتصالی با دوربین نیز با هم متفاوت هستند مثلا لنز های دوربین های بدون آینه، توانایی اتصال به دوربین های آینه ای را ندارند مگر با تبدیل مخصوص و یا لنز های شرکت Nikon به دوربین های Canon وصل نمی شود و بلعکس، اما باز هم با تبدیل مناسب شدنی است.

مارک های متفاوت دیگری نیز در بازار در خصوص لنز ها مانند، Sigma، Tamaron و . وجود دارد اما نکته دارای اهمیت در این تفاوت های ناشی از برندینگ در کیفیت نیست بلکه هر نوع کیفیتی در هر کدام از این لنز ها یافت می شود، در قیمت لنز ها هست به طور مثال تفاوت اصلی لنز های Nikon و Canon در قیمت بالاتر لنز های Nikon هست پس اگه دنبال جمع آوری لنز های متعدد هستید بهتره Canon را برای خرید دوربین انتخاب کنید، اما تا به اینجا بهترین کیفیت ها از نظر عملکرد و تا حدودی تصویر نهایی مختص به Sigma بوده که البته این نظر شخصی من هست که باز هم بر اساس نظر شخصی باید بگم اگه عکاسی شما در حرفه ای ترین حالت خودش است، بهتره دنبال لنز های معروف و گران قیمت نباشید چون علایق شما در طول دوران هنری خودتون در عکاسی بار ها تغییر می کند.

ممنون از اینکه با ما برای یک مقاله دیگر همراه بودید، برای اطلاع از تازه ترین خبر های پیکسمر، سایت و صفحه اینستاگرام ما را دنبال کنید.

راهنمای اصولی و کاربردی کاهش نویز تصاویر در لایت روم

اگر شما در جرفه عکاسی مشغول فعالیت باشید، حتما با نویز در عکس ­های خود روبرو شده ­اید. حتی اگر عکاس نباشید هم ممکن است بخواهید نویز عکس ­هایتان را کم کنید. در هر صورت این نویزها با استفاده از نرم­ افزار لایت روم قابل حذف کردن هستند. در این مطلب روش کاهش نویز تصاویر به وسیله لایت روم و همچنین تنظیم شفافیت عکس بیان خواهد شد.

در ادامه روش ­هایی که به منظور کاهش نویز در آموزش لایت روم وجود دارد بیان می­شود. این نکته را یادآور شویم که در هنگام کاهش نویز در لایت روم باید دائما روی تصویر خود زوم کنید و از کاسته نشدن کیفیت و جزئیات عکس ­ها مطمئن شوید.

کاهش نویز تصاویر در لایت روم روی تمام سطح تصویر

ابتدا حالت Develop را در لایت روم انتخاب کنید. زمانی که می­خواهید تنظیمات بصری تصویر خود را تغییر دهید از این ابزار استفاده می­شود. نویزهای متعددی در تصاویر وجود دارد که در این آموزش در مورد نویز رنگ و نویز درخشندگی صحبت می­شود.

کاهش نویز درخشندگی

نویز درخشندگی در بخش ­های تاریک تصویر ایجاد می­شود که در لایت روم قابل کنترل می­باشد.

1. زوم را در حالت ۱۰۰% قرار دهید.
2. در پنل Detail که در سمت راست لایت‌ روم قرار دارد، صفحه را بالا پایین کرده تا گزینۀ Noise Reduction را بیابید.
3. در قسمت Noise Reduction اسلایدر گزینۀ Details را بر روی ۱۰۰% تنظیم نمایید.
4. عدد Luminance را روی ۱۰۰% تنظیم کنید.
5. حالا اسلایدر Details را به عقب برگردانید، تا اثرات آن از بین بروند.
6. حالا اسلایدر Luminance را به عقب برگردانید تا جزئیات برگردند.

توجه داشته باشید که فقط در عکس ­هایی که نویز زیادی وجود دارد اسلایدر Contrast را جایجا نمایید.

کاهش نویز رنگ

نویز رنگ بیشتر در قسمت سایه عکس و معمولا به صورت لکه ظاهر می­شود. برای کم کردن این نوع نویز به قسمت Reduction وارد شوید و با جابجا کردن اسلایدر Color نویزها را کم یا ناپدید کنید. اسلایدر Details در اینجا بی تاثیر است و نیازی به تغییر ندارد.

کاهش نویز تصاویر در لایت‌ روم به صورت انتخابی

در این قسمت قصد داریم به شکل انتخابی روی نویزها کار کنیم. اما بهتر است بدانید که نویزها معمولا طبق یک تعادل پیش می­روند. به این معنی که با کاهش نویز، کیفیت تصویر کاهش می ­یابد. چراکه لایت‌ روم تصویر را صاف یا همان Smooth می‌کند. اگر با اسلایدر Clarity وSharpness جزئیات تصویر را زیاد کنید نویزها هم بیشتر می­شوند.

با هرکدام از اسلایدرهای Radial Filter و Gradient Filter و همچنین Adjustment Brush می­توانید نویز را در بخش مشخصی از تصویر کاهش دهید. ولی ابزار Adjustment بهترین عملکرد را در کاهش نویز دارد. هرچند این روش زمان­بر است ولی می­توانید همراه با تغییرات بر روی تصویر خود کنترل داشته باشید.

ابتدا در حالت اجرایی Develop قرار بگیرید. سپس در قسمت هیستوگرام روی آیکون Adjustment Brush کلیک کرده و اسلایدر Noise پیدا نمایید. مقدار آن را کم کرده و با براش روی قسمت­ های مشخصی از تصویر که نویز دارند بکشید.

این روش برای کاهش نویز بک­گراند در لایت روم کاربردی است. چراکه سوژه اصلی تغییر نمی­کند. به یاد داشته باشید که برخی تنظیمات مثل Clarity یا Sharpness در قسمت­های مشخصی از تصویر هم می­توانند به نتیجه خوبی منجر شوند.

برگرداندن شفافیت عکس

اگر تصویر با نویز زیادی همراه باشد و بخواهید با عملیات کاهش نویز در لایت روم به برطرف کردن آنها بپردازید، جزئیات زیادی از تصویر از بین می­رود و شفافیت تصویر کاهش­ می­یابد. برای برطرف کردن این اثر می­توانید از قابلیت Sharpening استفاده کنید که در ماژول Develop قابل دسترسی است.

با اعمال مقدار کمی Sharpening روی عکس، تاثیرات زیادی روی آن دیده خواهد شد. حتی نویزهای برطرف شده با این تنظیمات دوباره قابل بازگشت هستند. برای رفع این مشکل از اسلایدر Masking استفاده کنید تا شفافیت عکس را بدون برگشتن نویزها زیاد کنید.

با تنظیم اسلایدر روی. این تنظیمات بر روی کل عکس اعمال می­شود. ولی با زیاد کردن مقدار این اسلایدر، تغییرات بر روی لبه­ هایی که دارای کنتراست بالایی هستند اعمال می­شود. با این روش شفافیت روی لبه سوژه ­ها اعمال می­شود و با زیاد کردن مقدار این اسلایدر به تدریج به بهترین مقدار آن خواهید رسید. استفاده کردن از اسلایدر Mask باعث می­شود که نویزهای بیشتری از تصویر کاهش یابد. چراکه این اسلایدر باعث برگرداندن شفافیت در قسمت ­های صاف تصویر به خصوص در دیوارها خواهد شد.

با نگه داشتن کلید Alt به طور همزمان با اسلایدر Masking می­توانید با دقت بیشتری ببینید که Sharpening در کجای تصویر اعمال می­شود. شفافیت تصویر در بخش ­های سفید در حال افزایش خواهد بود.

در تصویر زیر برای زیاد کردن شفافیت عکس از اسلایدر Masking استفاده شده است. در قسمت بالایی مقدار Masking 80 بوده و در قسمت پایین مقدار آن صفر خواهد بود.

استفاده از Preset‌ها برای کاهش نویز تصاویر

در این بخش به بررسی تنظیماتی خواهیم پرداخت که می­خواهید فقط روی یک دوربین یا یک ISO خاص اعمال شود و هر بار تنها با استفاده از یک کلیک آن تنظیمات را داشته باشید. این تنظیمات به مقدار زیادی باعث صرفه­ جویی در وقت شما خواهد شد. مثلا عکاسی را در نظر بگیرید که همواره از یک دوربینی که مدل Canon EOS 1D Mark IV و ISO با مقدار ۳۲۰۰ و بالاتر را دارد استفاده می­کند. این فرد می­تواند با اعمال تنظیمات مورد نظر همواره از آنها در تصویرهای خود استفاده نماید.

تنظیمات بیشتری هم مثل Sharpness، Vibrance ، یا (Hue- Saturation-Luminance (HSL را می‌توانید برای تنظیمات دوربین خود استفاده نمایید. مثلا اگر می­بینید که برای ISO مورد استفاده شما یک رنگ خاص نتیجه می­دهد می­توانید با این قابلیت همیشه از آن استفاده نمایید.

اگرچه باید دقت کنید که نویز کمتری در عکاسی خود داشته باشید (توسط کمترین میزان ممکن برای ISO و بر اساس نوردهی مناسب)، اما اگر در تصویر خود باز هم نویز دیدید نگران نباشید، چراکه که قابلیت کاهش نویز در لایت روم در اینجا برای شما بسیار کاربردی خواهد بود. اگر کاهش نویزها با دقت و حوصله انجام شود می­توانید تصاویر خود را در سایر بزرگتر و حتی در نسخه چاپی به نمایش بگذارید. اگر از Preset‌ها برای کاهش نویز استفاده کنید نتیجه بهتری را خواهید داشت.

شروع یادگیری:

اگر تمایل به یادگیری نرم افزار کاربردی لایت روم دارید، پیشنهاد داریم سری به پکیج آموزش لایت روم در آکادمی گرافیستار بزنید. در این دوره نرم افزار لایت روم را از صفر تا صد در قالب پروژه به شکل کامل یاد می گیرید. همین الان با کلیک روی بنر زیر یادگیری این مهارت کاربردی و پولساز را شروع کنید: